Πρωτοβουλία για ενα ενιαίο Αριστερο μέτωπο για ανατροπη του Μνημονίου
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δεκάδες προσωπικότητες της κοινωνικής, πνευματικής και πολιτικής Αριστεράς υπογράφουν έκκληση για κοινή δράση όλων των κομμάτων και οργανώσεων του αριστερού χώρου με στόχο τη διαμόρφωση του ευρύτερου δυνατού λαϊκού ρεύματος ανατροπής του καταστροφικού, για τα λαϊκά συμφέροντα και τη χώρα μνημονίου κυβέρνησης- Ευρωπαϊκής Ένωσης- Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Οι στόχοι της πρωτοβουλίας παρουσιάστηκαν σε συνέντευξη Τύπου την Τρίτη, 6 Ιουλίου, στις 12 το μεσημέρι στην αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ)- Ακαδημίας 20.
Την έκκληση υπογράφουν πανεπιστημιακοί, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ακτιβιστές που προέρχονται από διάφορα κόμματα της κοινοβουλευτικής και μη Αριστεράς, όπως και πολλοί ανένταχτοι αριστεροί.
Οι υπογράφοντες σέβονται τους υπάρχοντες πολιτικούς οργανισμούς και τις υπαρκτές ιδεολογικές διαφορές ανάμεσά τους. Θεωρούν ωστόσο ότι αυτές δεν πρέπει να μεγεθύνονται σε σημείο που να παραλύουν την τόσο αναγκαία συσπείρωση και μαχητική διάθεση των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων εν όψει μιας ισοπεδωτικής επίθεσης σε κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα εργατικών αγώνων και στον πολιτισμό του κοινωνικού ανθρώπου.
Φιλοδοξία αυτης της πρωτοβουλίας δεν είναι η δημιουργία μιας ακόμη οργάνωσης ή μετώπου του αριστερού χώρου, αλλά η δημιουργία ενός αριστερού βήματος διαλόγου, αλληλεγγύης και ενωτικών πρωτοβουλιών με γνώμονα τις ανάγκες και τις αγωνίες του ίδιου του κοινωνικού σώματος.
Υπό αυτό το πρίσμα, θα αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα πρωτοβουλίες για την καλύτερη επεξεργασία αριστερής απάντησης στην οξύτατη κρίση του διεθνούς καπιταλισμού. Επίσης, θα δρομολογηθούν πρωτοβουλίες επικοινωνίας και διαλόγου με αριστερούς διανοητές και κοινωνικούς αγωνιστές από την Ελλάδα και το εξωτερικό για τα μεγάλα, ανοιχτά ζητήματα της σύγχρονης σοσιαλιστικής προοπτικής.
Πρώτα να διορθώσω στο προηγούμενο σχόλιο ότι δεν είναι δικό μου, απλώς, όπως κάνω συχνά, το αντέγραψα. Ακόμη ότι πρέπει να γραφτούν κι άλλα για το ζήτημα του Κωνσταντόπουλου γιατί έχει ενδιαφέρον και γιατί μπορεί οι πληγωμένοι να΄ναι πολλοί και να θέλουν να του τα ψάλλουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αφήνω αυτό προς το παρόν για να σταθώ στην σημασία της ενότητας. Και γιατί να νοιάζει το 80% των Ελλήνων ψηφοφόρων το θέμα αυτό, αφού δεν ψηφίζουν Αριστερά; Είναι απλό. Τα δυο μεγάλα και παντοδύναμα κυβερνητικά κόμματα έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης για την σημερινή κατάσταση, ίσως το 80% που΄ναι ανάλογο των ψηφοφόρων τους, να είναι πολύ μικρό. Η πολυκερματισμένη Αριστερά, αν καταφέρει να αρθρώσει λόγο ταξικό, ρεαλιστικό, ευαίσθητο κι ελκυστικό , αλλά και να διατυπώσει προτάσεις σαφείς κι αποτελεσματικές, μπορεί να γίνει πόλος συσπείρωσης και δημιουργίας γιατους πολίτες που δεν χωρούν στα όρια του δικομματισμού.
παναλαμβάνω ένα παλιότερο σχόλιο για το ίδιο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ό,τι αφορά την κίνηση για κοινό αριστερό Μέτωπο, πιστεύω ότι επιβάλλεται κι είναι αυτονόητη. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Αριστεράς οφείλουν να πιάσουν το σφιγμό και την αγωνία των πολιτών και να μην πετούν, λόγω μουντιάλ ή λόγω Παναθηναϊκού, την μπάλα στην εξέδρα...
Φτάνει πια, ας σοβαρευτούμε όλοι μας.
Εννοείται ότι η ενότητα δεν ενδιαφέρει σε επίπεδο κομματικό ή ιδεολογικό. Ενδιαφέρει ώστε να επιτευχθεί κοινή δράση σε βασικά θέματα που συγκλονίζουν την κοινωνία μας όπως π.χ. το ασφαλιστικό, η παιδεία, η υγεία, η λειτουργία του Δημοσίου, η Δημοκρατία, τα εθνικά θέματα.
Ο χρόνος έως τις εκλογές του Νοεμβρίου έιναι κρίσιμος για την ουσιαστική ανάπτυξη αυτής της προσπάθειας.
XTK
Αποσπάσματα από νεότερο δελτίο τύπου του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης(http://aristerovima.gr/2010/07/13/71/)
ΑπάντησηΔιαγραφή...Στη νέα περίοδο της παρατεταμένης λαϊκής αντίστασης που αρχίζει, με προοπτική την πλήρη ανατροπή του μνημονίου, η αλληλεγγύη, η δημιουργική αλληλεπίδραση και η ενωτική δράση όλων των αριστερών δυνάμεων και ευρύτερα όλων των [αδιάφθορων, ανυπότακτων δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας ;], είναι εκ των ων ουκ άνευ για τη νικηφόρα προοπτική του κινήματος...
το θέμα της δημοκρατίας, των λαϊκών ελευθεριών αναδεικνύεται σε σημαντικό ζήτημα λαϊκής συσπείρωσης και ενιαίας, μετωπικής δράσης...
επεξεργασία αριστερής, εναλλακτικής απάντησης, έξω από τα ασφυκτικά όρια που καθορίζουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ και η [πειρατική, ελληνική ολιγαρχία ;]... Στην προσπάθεια τεκμηριωμένης απάντησης στο εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα της εποχής μας θεωρούμε ότι είναι αναγκαία η καλύτερη μελέτη του σύγχρονου ελληνικού καπιταλισμού, υπό το φως των νέων δεδομένων που δημιούργησαν η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και η ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση (Ε.Ε.- ΟΝΕ)... ανάληψη πρωτοβουλιών δημοσίου διαλόγου γύρω από τα μεγάλα προβλήματα της σοσιαλιστικής προοπτικής μεταξύ όλων των δυνάμεων της αντισυστημικής Αριστεράς, που θεωρούν ότι ο καπιταλισμός, πολύ περισσότερο ο [ανοιχτά κανιβαλικός καπιταλισμός;] των κλιμακούμενων κοινωνικών και περιβαλλοντικών καταστροφών, που απειλεί με ιστορική οπισθοδρόμηση τον ίδιο τον πολιτισμό του κοινωνικού ανθρώπου, δεν μπορεί να αποτελεί τον αξεπέραστο ορίζοντα της ανθρωπότητας...
ΑΓΚΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΆ ΔΙΚΆ ΜΟΥ. Παράδειγμα: τις αδιάφθορες ανυπότακτες δυνάμεις τις διεκδικεί η φιλελεύθερη δεξιά: "υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που δεν ευημερεί ούτε θέλει να ευημερεί ως «πελάτης», που θέλει να τελειώνει με το χθες του παρασιτισμού και της αρπαχτής, της ανομίας και της διαφθοράς, που κατανοεί ότι τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία για να τελειώνουμε με όλα αυτά και δέχεται να πληρώσει το οικονομικό κόστος, γνωρίζοντας ότι αυτό θα αναπληρωθεί εύκολα αύριο, αν αλλάξουν οι κανόνες του παιγνιδιού, αν τελειώσουμε με το πελατειακό κράτος της συνενοχής. Αυτοί δεν πρέπει να απογοητευθούν"(βλ. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_25/07/2010_409215
MLOG
...από MLOG (συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σχέση Αριστεράς/"κονής λογικής" ήταν πάντα σχέση διαόλου/λιβανιού. Πόσω μάλλον τώρα που τα ιδεολογικά εφόδια τού α λα γκρεκ φιλελευθερισμού συνοψίζονται σε 2 σελίδες (μαζί με την εκφώνηση!).
Αντιγράφω από το αγαπημένο μου μπλογκ: http://radicaldesire.blogspot.com/2010/05/blog-post_8674.html «Είναι ζωτικής σημασίας η ταυτοποίηση των βασικών αξόνων της ιδεολογικής επίθεσης της άρχουσας τάξης, η συγκεκριμενοποίησή τους, ώστε κανείς από όσους έχουν έλλογο συμφέρον να αντιπαρατεθούν σ' αυτή να μην έχει λόγο ή δικαιολογία να αναπαράγει άκριτα το περιεχόμενο της "κοινής λογικής" --δηλαδή, της απαρνημένης ιδεολογίας-- των κρατούντων:
…ηθική κρίση, κρίση αξιών, και η ίασή της θα είναι και αυτή ηθικού χαρακτήρα. Μπούρδες. Οι αξίες περιήλθαν σε κρίση και συζητώνται ως προβληματικές μόνο μετά την οικονομική κατάρρευση. Όσο τα πράγματα φαινόντουσαν να δουλεύουν ρολόϊ για το κεφάλαιο, κανείς από τους όψιμους ηθικολόγους δεν διερρήγνυε τα ιμάτιά του για επείγουσα κρίση αξιών
…. Ο καπιταλισμός δεν είναι "κακός", ούτε και έ γ ι ν ε "κακός" από ένα σημείο και μετά. Ο καπιταλισμός είναι πέρα από το καλό και το κακό, είναι ένα αμοραλιστικό μόρφωμα. Δεν έχει καμμία πρόθεση να αφήνει ανθρώπους πεινασμένους και άστεγους, όχι παραπάνω από ένα τυφώνα. Απλώς η φύση του προαπαιτεί διαδικασίες που μπορεί να αφήσουν ανθρώπους πεινασμένους ή άστεγους. Η διαφορά του καπιταλισμού από το λιοντάρι, τον ανεμοστρόβιλο ή τον τυφώνα, η διαφορά που κάνει τη διαφορά, είναι μία: ο καπιταλισμός δεν είναι προϊόν της φύσης. Είναι προϊόν της ιστορίας. Και ως τέτοιος, δεν είναι αναπόφευκτος.
... Η κρίση δεν είναι "ευκαιρία" για κανέναν εκτός από τσαρλατάνους, σπεκουλαδόρους, τοκογλύφους και αισχροκερδείς. Μπορεί να μετατραπεί στη βάση μιας δυνατότητας μόνο με τρομερή δυσκολία και θυσίες, και σίγουρα όχι στη βάση μιας νοσταλγικής επιθυμίας για επιστροφή --πού; H ιστορία μπορεί να μην είναι πρόοδος, είναι όμως καταδικασμένη στην μόνιμη απεδαφοποίηση από κάθε νοσταλγία των απαρχών ή των άσπιλων [αδιάφθορων;] πηγών, από κάθε θεολογία του κήπου της Εδέμ.
...Το γεγονός ότι ενθαρρυνθήκαμε να ζήσουμε πέρα από τις δυνατότητές μας δεν ήταν αποτέλεσμα παραβίασης της λογικής του κεφαλαίου, αλλά απαραίτητο δομικό στοιχείο για την λειτουργία του. … Για την καπιταλιστική οικονομία δεν υπάρχει "το παρακάνω". Υπάρχει "εξυπηρετώ μια λογική ανάπτυξης ή την ανατρέπω άθελά μου." Και το μοναδικό πράγμα που ουσιαστικά συνέβει είναι ότι αυτό το οποίο συντήρησε την οικονομία την προηγούμενη τριακονταετία έφτασε στα όριά του και άρχισε να λειτουργεί καταστροφικά για αυτή.
...κανένα "μας" δεν υφίσταται γενικώς και αφηρημένως.... όχι μόνο δεν ευθύνονται όλοι το ίδιο, αλλά τηρουμένων των χαωδών ανισοτήτων οικονομικής κατάστασης και εισοδήματος, δεν έχει καμμία σχέση το να χάσεις 180.000 ευρώ από το 1.000.000 με το να χάσεις τα 200 ευρώ από τα 700. Όταν τα συμφέροντα αυτών που πρέπει να θιχτούν, θιχτούν όντως, τότε δεν θα υπάρχει κανένα δακρύβρεχτο "μας", αλλά η απροκάλυπτη κήρυξη πολέμου κάποιων εναντίον άλλων. Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται ήδη. Το ότι είναι ακήρυκτος δεν αλλάζει το γεγονός ότι βρίσκεται σε εξέλιξη• απλώς επιβεβαιώνει το ότι η πρωτοβουλία κινήσεων και η οριοθέτηση των κανόνων ανήκει σχεδόν αποκλειστικά στους προασπιστές της τάξης πραγμάτων.
...Ενώ κάθε κοινωνία διαποτίζεται από τις ηθικές νόρμες που κάνει εφικτές ο τρόπος ζωής της και οι υλικές του συνθήκες, εμείς, τάχαμου, θα αντιστρέψουμε την πορεία των πραγμάτων και θα αλλάξουμε τις υλικές συνθήκες αλλάζοντας ηθικές νόρμες… Όση επίδραση είχε ο Χριστιανισμός στην αποτροπή της γενοκτονικής συσσώρευσης χρυσού για τον επεκτατισμό του ισπανικού στέμματος στην Ευρώπη, ή όση ανασταλτική ισχύ είχε η ηθική θεωρία του Καντ απέναντι στον Ναζισμό, τόση θα έχει και κάθε απόπειρα υπέρβασης των αντικειμενικών, δομικών αντιφάσεων του παγκόσμιου συστήματος δια της ηθικής αναπλάσεως που διακονεί το ιερατείο του νεοφιλελευθερισμού... Καμμία απάντηση σε όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν υπάρχει μέσα μας…»
...από MLOG (τέλος) ευτυχώς/επιτέλους "θεωρείται αναγκαία η καλύτερη μελέτη του σύγχρονου ελληνικού ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ".(για τον...αόρατο ελληνικό καπιταλισμό βλέπε http://www.kokkino.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1878:2010-07-16-11-50-41&catid=15&Itemid=37
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ρητορική περί πειρατικής ελληνικής ολιγαρχίας, έξωθεν επιβεβλημένου εκσυγχρονισμού και ιδιότυπου ελληνικού κρατισμού ολισθαίνει εύκολα σε ευεργετική και εξυγιαντική επίδραση τού ...Μνημονίου (http://enthemata.wordpress.com/2010/07/25/pesmazoglou/).
Τέλος αντιγράφω από το αγαπημένο μου μπλογκ http://radicaldesire.blogspot.com/2010/06/blog-post_25.html
"η παράδοση της μαχητικής αριστεράς στη χώρα είναι ιστορικά κυρίως αντιδικτατορική, προσαρμοσμένη σε εποχές όπου το κυρίαρχο στοιχείο ήταν η πολιτική καταστολή, και όχι αντικαπιταλιστική, ικανή δηλαδή να χτίσει επαρκείς άμυνες απέναντι στις πολύ διαφορετικές εμφάσεις της "ελεύθερης αγοράς", του αναπτυξιακού/εκσυγχρονιστικού λεξιλογίου, και της έμμεσης, οικονομικής φύσης βίας και καταστολής. Ουσιαστικά, η ελληνική αριστερά έχει μικρή, ελάχιστη πείρα σε ό,τι αφορά τις ιδεολογικές προαπαιτήσεις της παρούσας συγκυρίας, και ο απογαλακτισμός της, όπως άλλωστε και όλων των ευρωπαϊκών, από τον ιστορικό μαρξισμό, επιτείνει το πρόβλημα της σύγχυσης σε ό,τι αφορά τον εντοπισμό ενός σταθερού ιδεολογικού και πολιτικού πλαισίου αναφοράς. Είναι ανώφελο να διαμαρτύρεται κανείς για αυτό, μιας και α υ τ ή είναι η συνθήκη υπό την οποία καλείται να λειτουργήσει"
Δεν χρειάζεται επανάσταση....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εφαρμογή των νόμων αρκεί....
Μα αυτό και μόνο στην Ελλάδα του σήμερα είναι επανάσταση. Πόσο μάλλον όταν οι νόμοι θίγουν σοβαρά οικονομικά συμφέροντα και πολύχρονες πρακτικές παράνομες, ανιδημοκρατικές, αντιλαΪκές, ρουσφετολογικές κ.λ.π.
Γι΄αυτό κι η εφαρμογή των νόμων που ανατρέπουν αυτό το καθεστώς γίνεται αριστερή διεκδίκηση λκι εντάσσεται στον ταξικό και λαΪκό αγώνα.
ΤΑΜΕΙΑ
Τα ταμεία είναι πολύ εύκολο να σωθούν. Ένα απλό νομικό θέμα είναι... Ζούμε σε μια ευνομούμενη Πολιτεία (;)και αποτελεί υποχρέωσή της να προστατεύει τους αδυνάτους από τις αρπακτικές διαθέσεις των πονηρών. Μέσα στα πλαίσια αυτών των υποχρεώσεών της υπάρχει ολόκληρη νομολογία, η οποία έχει ως στόχο να προστατεύσει τον αφελή πολίτη από τους όποιους πονηρούς περιφέρονται στην κοινωνία. Κάτι ανάλογο μπορεί να εφαρμοστεί και στην περίπτωση κατά την οποία η έννοια της αφέλειας δεν αφορά μόνον έναν απλό πολίτη αλλά και μηχανισμούς, οι οποίοι μπορούν να πέσουν θύματα μιας τέτοιας αφέλειας. Μηχανισμούς, όπως είναι ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός.
Μάλιστα στην περίπτωση αυτήν τα πράγματα είναι ακόμα πιο ξεκάθαρα, γιατί ο έχων την ανάγκη της προστασίας δεν είναι απλά αφελής αλλά πραγματικά ηλίθιος. Οι ηλίθιοι έχουν ανάγκη της προστασίας της Πολιτείας και αυτό προβλέπεται από τον νόμο. Στη θέση του ηλιθίου απλά βάζεις το κράτος. Γιατί το λέμε ηλίθιο; Γιατί αυτή είναι η συμπεριφορά του. Κάποιοι κρατικοί υπάλληλοι διαφθείρονται, για να δίνουν στο κράτος αυτά τα χαρακτηριστικά.
συνέχεια....ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι μας λίγο-πολύ έχουμε για παράδειγμα γνώση της έννοιας της αντιπαροχής. Κάποιος έχει ένα οικόπεδο και καλεί έναν εργολάβο να το χτίσει. Εξ’ αρχής καθορίζονται τα ποσοστά της αντιπαροχής. Ο καθένας βάζει ό,τι μπορεί σ' αυτόν τον "συνεταιρισμό" και ξεκινάνε την οικοδομική δραστηριότητά τους. Ο ένας βάζει το οικόπεδο και ο άλλος βάζει τα χρήματα της κατασκευής. Στο τέλος μοιράζονται τα διαμερίσματα. Ακόμα και ο πιο αφελής πολίτης αυτό το κατανοεί και μπορεί να το δρομολογήσει. Ο πιο βλάκας να είσαι, γνωρίζεις πώς γίνεται μια τέτοια μοιρασιά.
Υπάρχει άνθρωπος που να έχει οικόπεδο, να βάζει τα χρήματα για την κατασκευή και στο τέλος να την παραδίδει ατόφια στον εργολάβο; Να βάζει το οικόπεδο, να βάζει τις αποταμιεύσεις του, να βάζει τις επιδοτήσεις που δικαιούται και στο τέλος να παραδίδει τα πάντα στον εργολάβο; Όχι βέβαια. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνον ένας ηλίθιος. Αυτό έγινε στην περίπτωση της Αττικής Οδού. Στη θέση του ηλιθίου βάλτε το κράτος και στη θέση του πονηρού εργολάβου τον Μπόμπολα.
Το κράτος έβαλε την αμύθητης αξίας γη πάνω στην οποία αναπτύχθηκε το κολοσσιαίο έργο. Το κράτος έβαλε χρήματα από το ταμείο του και ταυτόχρονα συγχρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ ως κράτος, που δικαιούται επιδότηση για την ανάπτυξή του. Ο Μπόμπολας προφανώς έβαλε μόνον την ομορφιά του. Στο τέλος --και ως δια μαγείας-- το έργο πήγε εξ’ ολοκλήρου στον Μπόμπολα. Ένα έργο, το οποίο αποδίδει περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ ημερησίως. Πάνω από 350 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.
Τι προτείνουμε; Να τεθεί σε ισχύ ο νόμος. Να πάει ένας εισαγγελέας και να μελετήσει την ύποπτη δοσοληψία. Να εντοπίσει τον ηλίθιο και να τον ξεχωρίσει από τον πονηρό. Από εκεί και πέρα να τεθεί σε εφαρμογή ο νόμος. Οι κρατικοί υπάλληλοι, που έδωσαν --προφανώς έπ’ αμοιβή-- στο κράτος χαρακτηριστικά ηλιθίου, να πάνε φυλακή για απιστία προς το δημόσιο και μαζί μ' αυτούς να πάνε φυλακή και οι πονηροί εργολάβοι. Από εκεί και πέρα να παραδοθεί το έργο σ' αυτούς που ανήκει.
Σε ποιους ανήκει; Αυτό είναι το όλο θέμα. Να αποδοθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση επανάληψης των ιδίων φαινομένων. Το κράτος έχει χρέη απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία. Τεράστια χρέη. Με δεδομένο το παρελθόν ηλιθιότητας που το διακρίνει, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο. Από τη στιγμή που έχει χρέη και ταυτόχρονα έχει και παρελθόν ηλιθιότητας, το έργο πρέπει να πάει απ’ ευθείας στους δανειστές του. Μια Αττική Οδός στην ιδιοκτησία του ΙΚΑ σημαίνει πάνω από 350 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία του ετησίως. Αυτό είναι μια καλή "ένεση" θεραπείας για ένα ταμείο με το μέγεθος και τις υποχρεώσεις του ΙΚΑ.
συνέχεια...ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς όμοια περίπτωση είναι το αεροδρόμιο της Αθήνας. Οι Γερμανοί έβαλαν μόνον την "ομορφιά" τους και πήραν την κυριότητά του. Όλα τα υπόλοιπα τα έβαλε το ελληνικό κράτος, την αμύθητης αξίας γη πάνω στην οποία έγιναν οι εγκαταστάσεις του, έβαλε χρήματα από το δημόσιο ταμείο, έβαλε τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, που δικαιούνταν ως κράτος. Επειδή όλα αυτά δεν έφταναν, το κράτος έβαλε και την κρατική Ολυμπιακή, για να του δώσει επιπλέον "αέρα" βιωσιμότητας. Από τα δυόμισι (2,5) δισεκατομμύρια που πλήρωνε η Ολυμπιακή ενοίκιο στο Ελληνικό, έφτασε στα είκοσι τρία (23) δις ενοίκιο στο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά, αν σκεφτεί κάποιος ότι το αεροδρόμιο Αθηνών είναι το κεντρικό της χώρας και οι ιδιοκτήτες του αλλοδαποί. Γιατί; Γιατί στην περίπτωση αυτήν θα μπορούσε να υπάρχει συνεταιρισμός, χωρίς το κράτος να βάλει ούτε μια δραχμή. Από τη στιγμή που το κράτος δίνει την άδεια σε κάποιον ξένο να κατασκευάσει --σε αγορασμένη από τον ίδιο γη και με δικά του χρήματα και τεχνικά μέσα-- αεροδρόμιο, μπορεί να είναι μεγαλοσυνέταιρος, χωρίς να βάλει τίποτε άλλο.
Αυτό συμβαίνει πάντοτε, γιατί το κράτος βάζει τον "αέρα". Τον "αέρα" των εθνικών του αναγκών και άρα τη σίγουρη οικονομική απόδοση σε μια δεδομένη αγορά με δεδομένες ανάγκες. Τον "αέρα" της στρατηγικής θέσης της χώρας. Τον "αέρα" της οικονομικής της ανάπτυξης. Τον "αέρα" της ιστορίας της χώρας. Τον "αέρα" της τουριστικής της δραστηριότητας. Τον "αέρα" της ασφάλειας. Όλα αυτά είναι κεφάλαιο, το οποίο το βάζει το κράτος και μόνον που δίνει την άδεια για μια τέτοια επένδυση. Είναι κεφάλαιο, το οποίο έχει πληρωθεί προκαταβολικά από το κράτος. Για τον λόγο αυτόν η ίδια η άδεια είναι πιο ακριβή από το οικόπεδο και από τα χρήματα μαζί.
Η άδεια εξασφαλίζει όλα όσα δελεάζουν κάποιον επενδυτή. Αυτή εξασφαλίζει όλα αυτά τα οποία τον φέρνουν στην Ελλάδα και δεν τον στέλνουν στο Αζερμπαϊτζάν για παράδειγμα. Στην περίπτωσή μας όχι μόνον δεν έγινε αυτό, αλλά το ελληνικό κράτος έβαλε τα πάντα. Την άδεια την έδωσε σαν να επρόκειτο για ασήμαντο γραφειοκρατικό καπρίτσιο και έβαλε και όλα τα υπόλοιπα χωρίς διαμαρτυρία. Αυτό είναι παγκόσμιο ρεκόρ, το οποίο δεν μπορούν να το καταρρίψουν ούτε αφρικανικές "Μπανανίες". Εκείνες τουλάχιστον, ελλείψει χρημάτων και τεχνικών μέσων, απαλλάσσονται από την υποχρέωση της χρηματοδότησης και της κατασκευής.
Αυτά τα "λίγα" έβαλε το ελληνικό κράτος. ΟΛΑ τα υπόλοιπα τα έβαλαν οι Γερμανοί. Επειδή όμως εμείς δεν βλέπουμε τι μπορεί να έβαλαν, εικάζουμε ότι έβαλαν την ΟΜΟΡΦΙΑ τους. Εκτός βέβαια αν είμαστε κατακτημένη χώρα. Τέτοιου είδους αποικιοκρατικές συμφωνίες μπορεί να υπογράψει ένα κράτος μόνον με έναν Χίτλερ πάνω από το κεφάλι του.
Να πάει τώρα ένας εισαγγελέας και να δει το πόσο "αξιολογήθηκε" αυτή η γερμανική ΟΜΟΡΦΙΑ. Να δει ποιοι κρατικοί υπάλληλοι ήταν "μειωμένης" αντίληψης και έδωσαν στο κράτος τα χαρακτηριστικά του ηλιθίου. Να δει ποιοι ήταν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι. Να ελέγξει τα "πόθεν έσχες" τους και να τους στείλει κατ’ ευθείαν στη φυλακή. Δυστυχώς για κάποιους αξιωματούχους του πρόσφατου παρελθόντος ο χρόνος και η λήθη δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. Υπάρχουν έγγραφα και υπογραφές, που πάντα θα "θυμίζουν" ποιοι ήταν αυτοί οι οποίοι διέπραξαν τα εγκλήματα.
Με βάση τα δεδομένα της νομοθεσίας-- να θεωρηθεί η πράξη σύμβασης του αεροδρομίου άκυρη και να επιστρέψει το αεροδρόμιο σ' αυτούς που ανήκει και άρα στους Έλληνες. Να προστεθεί ως επιχείρηση στα ασφαλιστικά ταμεία. Το κράτος χρωστάει στα ταμεία και έχει ένα "παρελθόν" ηλιθιότητας, που δεν του επιτρέπει να διεκδικεί τίποτε από αυτά που έτσι κι αλλιώς τα είχε "χαρίσει".
συνέχεια...ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπόμενη περίπτωση, που πρέπει να ισχύσει ο ίδιος νόμος, είναι τα ΕΛΠΕ. Μόνον το κράτος μπορεί να σπάει τα ρεκόρ ηλιθιότητας, που θέτει το ίδιο. Μόνον το κράτος μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ποιος πολίτης, αφού θα επένδυε τεράστια ποσά, για να γίνει απόλυτα ανταγωνιστικός και αφού θα ήταν έτοιμος να κατατροπώσει τον ανταγωνισμό του, θα πήγαινε να παραδοθεί αυτοβούλως σ' αυτόν; Ποιος δηλαδή θα είχε την ευφυΐα να επενδύσει δισεκατομμύρια σε νέα τεχνολογία και ταυτόχρονα θα ήταν τόσο βλάκας, ώστε μετά την απόλυτη επικράτησή του, να πάει και να παραδοθεί στους ανταγωνιστές του;
Μόνον το ελληνικό κράτος μπορούσε να το κάνει αυτό. Αυτό έκανε στην περίπτωση των ΕΛΠΕ. Αφού επένδυσε τεράστια ποσά για την ευθυγράμμισή τους με την νέα τεχνολογία καυσίμων και ακριβώς τη στιγμή που ήταν έτοιμο να "σαρώσει" την αγορά, πήγε και παραδόθηκε στον Λάτση. Τον Λάτση, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης της "πεθαμένης" Πετρόλα. Μιας εταιρείας, η οποία δεν επένδυσε ούτε μία δραχμή στην νέα τεχνολογία καυσίμων και ουσιαστικά δεν υπήρχε στην αγορά. Μιας εταιρείας, που απλά βαστούσε κάποιες εγκαταστάσεις διύλισης ανενεργές, λόγω ακατάλληλης τεχνολογίας και στην ουσία λειτουργούσε αποκλειστικά ως χώρος αποθήκευσης καυσίμων.
Όπως και στην περίπτωση του Μπόμπολα έτσι και στην περίπτωση του Λάτση ο "συνέταιρος" του κράτους προφανώς έβαλε μόνον την "ομορφιά" του ως κεφάλαιο. Πήγαν τα τεράστια και υπερσύγχρονα ΕΛΠΕ και συγχωνεύτηκαν με μια "πεθαμένη" εταιρεία. Με το "καλημέρα" και χωρίς μία δραχμή ο Λάτσης απέκτησε το 30% μιας από τις πιο ανταγωνιστικές εταιρείες διύλισης πετρελαίου στον κόσμο.
Χωρίς κανένα κόστος απέκτησε το 30%, του μετοχικού της κεφαλαίου και δυσανάλογα μεγάλο μερίδιο στη διοίκησή της. Από εκεί και πέρα υπήρχε γι' αυτόν και η option (επιλογή) για τη σταδιακή εξαγορά της. Με χρήματα, δηλαδή, τα οποία θα προκύψουν από τα ίδια τα κέρδη των ΕΛΠΕ, ο Λάτσης θα "φαει" την εταιρεία, χωρίς να ξοδέψει ούτε μία δραχμή.
Με βάση τον νόμο θα πρέπει και εκεί να πάει ένας εισαγγελέας. Και πάλι θα πρέπει να παίξει το παιχνίδι "βρείτε τον ηλίθιο". Να βρει ποιοι ήταν οι κρατικοί υπάλληλοι που έδωσαν χαρακτηριστικά ηλιθίου στο κράτος και να τους κλείσει όλους φυλακή. Στη συνέχεια να κυνηγήσει τον ίδιο τον Λάτση με τον ίδιο στόχο. Να πάνε φυλακή αυτοί οι οποίοι λεηλάτησαν το κράτος. Να σαπίσουν στη φυλακή. Από εκεί και πέρα το μερίδιο του Λάτση να το αποδώσει σ' αυτούς στους οποίους χρωστάει το κράτος και άρα στα ασφαλιστικά ταμεία.
και τέλος...ΤΡΑΠΕΖΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει πολίτης με τεράστια ρευστότητα, ο οποίος να "δανείζει" δωρεάν τα χρήματά του σε τοκογλύφους, για να τα εκμεταλλεύονται; Πολίτης οικονομικά τόσο δυνατός και ταυτόχρονα τόσο ηλίθιος; Πολίτης, που να γνωρίζει ότι με τα δικά του χρήματα κάποιοι γίνονται αμύθητα πλούσιοι και αυτός βρίσκεται κάτω από το επίπεδο του πληθωρισμού και άρα χάνει; Μόνον ένας ηλίθιος μπορεί να το κάνει αυτό και τέτοιοι δεν υπάρχουν. Υπάρχει όμως το ελληνικό κράτος, που βάζει τα "γυαλιά" σε όλους τους ηλίθιους μαζί.
Τι θέλουμε να πούμε; Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι αυτή η οποία υποτίθεται ότι ελέγχει την τραπεζική αγορά. Είναι το ίδιο το κράτος. Αυτή είναι εκείνη που καθορίζει τα επιτόκια της αγοράς και άρα αυτή είναι εκείνη που ορίζει το επίπεδο της νόμιμης "τοκογλυφίας". Γνωρίζει δηλαδή καλύτερα από τον καθένα τι συμβαίνει στην αγορά και ως εκ τούτου δεν έχει ούτε θεωρητικά το άλλοθι της άγνοιας. Ταυτόχρονα η Τράπεζα της Ελλάδος είναι αυτή η οποία διαχειρίζεται τα αποθεματικά των ταμείων. Πόσο ηλίθιο μπορεί να είναι το κράτος, όταν το ίδιο είναι αυτό που καθορίζει τα επιτόκια της νόμιμης "τοκογλυφίας" και ταυτόχρονα είναι το ίδιο που δίνει τα χρήματά του "τζάμπα" στους τραπεζίτες να κερδοσκοπούν;
Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι κάποιος, όταν ο ίδιος ορίζει για παράδειγμα τα επιτόκια στο αισχρό 25% και ο ίδιος δανείζει με επιτόκιο κάτω από το επίπεδο του πληθωρισμού; Αυτό συνέβη με τις δήθεν ιδιωτικές ελληνικές τράπεζες στην εποχή που αυτές ιδρύθηκαν. Όλα τα έκαναν "τζάμπα".
Κερδοσκόπησαν εις βάρος του λαού με χρήματα του ίδιου του λαού. Με "φτηνά" χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων έδιναν "πανάκριβα" δάνεια. "Φτωχοδιάβολοι" ήταν οι περισσότεροι και όσοι δεν ήταν τέτοιοι δεν έβαλαν ούτε μια δραχμή από την τσέπη τους. Το κράτος τους έκανε πλούσιους με χρήματα των Ελλήνων. Όπως και στις άλλες περιπτώσεις έτσι και σ' αυτήν ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι προτείνουμε τα ίδια.
Προτείνουμε να πάει ένας εισαγγελέας και να μελετήσει τη διαφορά των επιτοκίων εκείνης της εποχής. Να μελετήσει τη διαφορά στα επιτόκια με τα οποία δανείζονταν χρήματα οι πολίτες από τις τράπεζες σε σχέση με τα επιτόκια που δανείζονταν οι τράπεζες --από την Τράπεζα της Ελλάδος-- τα χρήματα των πολιτών. Να εντοπίσει τον ηλίθιο και να τον ξεχωρίσει από τον πονηρό τοκογλύφο. Από εκεί και πέρα ό,τι λέει ο νόμος. Οι κρατικοί υπάλληλοι, που έδωσαν στο κράτος τα χαρακτηριστικά του ηλιθίου, να πάνε φυλακή. Μαζί μ' αυτούς στα ίδια ακριβώς κελιά και οι τοκογλύφοι, που τους πλήρωσαν για να επωφεληθούν.
Και πάλι, εξαιτίας του παρελθόντος του, και εξαιτίας των χρεών του, θεωρούμε ότι το κράτος δεν πρέπει ν' ανακτήσει την περιουσία αυτήν. Δεν είναι άξιο να διαχειρίζεται μια περιουσία που την κατείχε και όχι απλά την κακοδιαχειρίστηκε, αλλά τη χάρισε στην κυριολεξία. Αυτή η τεράστια περιουσία να πάει κατ’ ευθείαν στα ταμεία. Τα χρήματα που πήραν οι τράπεζες, καθώς και τα κέρδη αυτών των χρημάτων, να αποδοθούν σ' αυτούς που ανήκουν. Αυτοί είναι τα ταμεία. Θα ήταν μια εξασφάλιση για το ΙΚΑ η απόδοση στην κυριότητά του τού μετοχικού κεφαλαίου των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών.
Γιορτή της “Εποχής”, 24 και 25 Σεπτεμβρίου, στο πάρκο Θησείου
ΑπάντησηΔιαγραφή«Φεστιβάλ-εργαστήριο για την αλληλέγγυα οικονομία, την αντισυστημική κριτική και την καλλιτεχνική δημιουργία στην εποχή της κρίσης».
Συναυλίες-μουσικά δρώμενα:
Μεγάλη Σκηνή:
Παρασκευή 24/9: Take the Money and Run, Π.Γραμμένος
Σάββατο 25/9: Last Drive, Λεωνίδας Μαριδάκης and The Circus Band
Ταβέρνα
Ρεμπέτικη κομπανία
Θεατρική παράσταση από τη θεατρική ομάδα «ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ», «ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ» του Φρ. Κάφκα.
Συζητήσεις:
Παρασκευή 24/9: «Οικονομία, Κοινωνία, Πολιτισμός την περίοδο της κρίσης»
Ομιλητές: Ν. Σεβαστάκης- Πανεπιστημιακός, τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Π. Ριλμόν- Οικονομολόγος, Ο. Λαζαρίδου- Ηθοποιός, M. Levi- Διευθυντής Κοινωνιολογικών Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας- Πανεπιστημιακός Ecole des Hautes Etudes
Σάββατο 25/9: «Τα δίκτυα αλληλεγγύης και η αλληλέγγυα οικονομία στην περίοδο της κρίσης»
Ομιλητές: Ν. Σερντεδάκης –Πανεπιστημιακός, τμήμα Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστήμιο Κρήτης, Ε. Πορτάλιου- πανεπιστημιακός, τμήμα αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ και δημοτική σύμβουλος της Δημοτικής Κίνησης «Ανοιχτή Πόλη», Εκπρόσωποι συλλογικοτήτων αλληλεγγύης.
Εκθέσεις και συμμετοχή ομάδων, πρωτοβουλιών, συλλογικοτήτων, εντύπων αλληλεγγύης
(ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΙΝΕΙ ΤΟΣΟ ΨΥΧΡΑΙΜΟ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ:http://www.epohi.gr/portal/politiki/7655-2010-09-12-16-17-02)