Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ



Σχολιασμός από την Ενότητα Αριστερών Καθηγητών (ΕΑΚ)
 για τις εκλογές του ΔΣ της ΕΛΜΕ

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πήραμε τις 6 από τις 7 έδρες στο ΔΣ. Είναι αυτό αναγνώριση των συνεχών προσπαθειών που κάνει εδώ και πολλά χρόνια η Παράταξή μας, μάλιστα τα τελευταία 8 χρόνια ως ΕΑΚ. 

Αγωνιζόμαστε από τη μια για την προστασία των σχολικών μονάδων στην περιοχή μας και την ομαλή λειτουργία τους μετά από 5 χρόνια βαθιάς κρίσης. Και από την άλλη για την προστασία των εργασιακών κι εκπαιδευτικών δικαιωμάτων όλων των συναδέλφων της ΕΛΜΕ, ακόμη κι εκείνων που δεν ανήκουν στο σωματείο, με την έννοια ότι δεν είναι ταμειακά τακτοποιημένοι.


Όμως, υπήρξε μείωση μεγάλη της συμμετοχής. Από τους 144 το 2012 πήγαμε στους 157 το 2013 και στους 125 το 2014. Πέρα από το ανάλογο κλίμα, που επικρατεί γενικά, υπάρχουν και κάποιοι συγκεκριμένοι «τοπικοί» λόγοι.
  • Για πρώτη φορά φέτος μετά την κρίση και την κατάργηση των περιοχών Α΄ και Β΄ Δυτικής Αττικής, έχουμε 2 πολύ αρνητικά φαινόμενα. Το πρώτο είναι η κατάργηση των περισσότερων τμημάτων από κάθε άλλη χρονιά και το δεύτερο η ραγδαία αύξηση των συναδέλφων που συμπληρώνουν ωράριο στη Β΄ περιοχή φτάνοντας ως τη Μάνδρα. Φυσικά, αυτά οφείλονται στην εγκληματική πολιτική των μη προσλήψεων από την κυβέρνηση και στην πλήρη ταύτιση της υπόλοιπης διοίκησης με αυτήν την επιλογή.
  •   Μείωση των συναδέλφων συνολικά στην περιοχή λόγω διαθεσιμοτήτων, συνταξιοδοτήσεων, μεταθέσεων και ανύπαρκτων διορισμών. Από το 2011 η μείωση είναι περίπου 40 συνάδελφοι.
  • Ο καταποντισμός της ΔΑΚΕ οδηγεί σε αποχή αρκετούς υποστηρικτές της. Μετά το 2012, που δεν εκλέχθηκε αιρετός της, πράγμα που έγινε και φέτος, παρατηρείται μεγάλη μείωση της δύναμής της. Βέβαια, φέτος μια διάσπασή της πήρε την 7η έδρα με 8 ψήφους, αλλά γι΄ αυτό ευθύνεται κυρίως το ΠΑΜΕ.... 
  • Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και με την ΠΑΣΚ, που έχει εξαφανιστεί τα 2 τελευταία χρόνια από τις εκλογές για το ΔΣ της ΕΛΜΕ με αποτέλεσμα αρκετοί υποστηρικτές της να οδηγούνται στην αποχή. 
  • Το ΠΑΜΕ, μετά από 3 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο ΔΣ, δεν εκπροσωπείται φέτος. Αυτά τα 3 χρόνια σε όλες τις εκλογές οι ψήφοι του κυμαινόταν από 17 ως 21 περίπου. Το ίδιο έγινε και στις εκλογές του ΠΥΣΔΕ. Τώρα, μέσα σε 40 μέρες χάθηκαν 10 περίπου ψήφοι.







Αποτελέσματα των εκλογών της ΕΛΜΕ



ΕΚΛΟΓΕΣ 2014 ΕΚΛΟΓΕΣ 2013
ΨΗΦΙΣΑΝ 125 157
ΛΕΥΚΑ-ΑΚΥΡΑ 1 4
ΔΙΑΦΟΡΑ 124 153




ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ ΨΗΦΟΙ  ΠΟΣΟΣΤΟ  ΕΔΡΕΣ  ΨΗΦΟΙ  ΠΟΣΟΣΤΟ  ΕΔΡΕΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ 106 85,48 6 128 83,66 6
ΟΜΑΔΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ 8 6,45 1
ΔΑΚΕ 3 2,42 0 6 3,92 0
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ (ΕΣΑΚ-ΔΕΕ) 7 5,65 0 19 12,42 1




















Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Εκλογές για το ΔΣ της ΕΛΜΕ





Πλαίσιο κειμένου:

ΕΛΜΕ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ - ΖΕΦΥΡΙΟΥ – ΦΥΛΗΣ

        Με τη δύναμη της συλλογικής δράσης δίνουμε τη μάχη στην ΕΛΜΕ
     για την ανατροπή των βάρβαρων πολιτικών των μνημονίων, 
των πολιτικών κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ

για                 για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου
και των εργασιακών μας δικαιωμάτων για την εφαρμογή
 των αποφάσεων των Γ.Σ. και των συλλόγων μας 

ΠΕΜΠΤΗ,18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 2014
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ







Πλαίσιο κειμένου: ΕΚΛΟΓΕΣ 18/12 (1ο ΛΥΚΕΙΟ Α.Λ.)




 

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Πανεργατική Απεργία την Πέμπτη, 27 Νοέμβρη, Συνάντηση στο Πολυτεχνείο στις 11πμ




ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ 12ΧΡΟΝΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ, ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η Πανεργατική Απεργία της ερχόμενης Πέμπτης είναι κηρυγμένη από ΑΔΕΔΥ & ΓΣΕΕ, αλλά και μαχητικά αποδεκτή από την ΟΛΜΕ εν μέσω ενός νέου γύρου βαθιάς αντεργατικής επίθεσης της κυβέρνησης και του κεφαλαίου απέναντι στον κόσμο της εργασίας, της εκπαίδευσης και της νεολαίας.
Αυτή την Απεργία οφείλουμε να μη την κάνουμε ένα απλό σταθμό διαμαρτυρίας για το εργατικό κίνημα, αλλά να είναι το μεταίχμιο ανάμεσα σε έναν κόσμο που διαλύεται & κατακερματίζεται  και έναν νέο που γεννιέται παλεύει για να έλθει στο προσκήνιο.
Χρησιμοποίησαν «οι πάνω» τα πάντα: το σάπιο αστικό πολιτικό κατεστημένο με αιχμή τα κόμματα που κυβερνάνε Πασόκ & Νέα Δημοκρατία, αλλά και υπόγεια σαν παρακράτος φασίστες, ΤV, υποταγμένες παλιές κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, δοτούς μηχανισμούς, αστυνομική βία & καταστολή πρόσφατα Πρυτάνεις,.    

 Η Απεργία της Πέμπτης πρέπει να είναι η αρχή μιας νέας εμφάνισης

στο προσκήνιο των πολλών, των εργαζομένων και της νεολαίας


Τώρα είναι η ώρα της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και των νεολαίων, η ώρα να οργανωθούμε πλήρως στα α/βάθμια Σωματεία & Ενώσεις, να διεκδικήσουμε δουλειά για όλους, μοίρασμα του τεράστιου πλούτου που λιμνάζει σε χρηματιστήρια και Τράπεζες.

Αυτή η απεργία θα πρέπει να είναι η ζυγαριά των αναγκών και των δικαιωμάτων μας ώστε ο πλούτος και η γνώση να υπάρχει εξίσου για όλη την κοινωνία της χώρας μας που ασφυκτιά.

Θα δεχτούμε και άλλη ανεργία, «νέα» σχολεία», απολύσεις, ακραία εκμετάλλευση στον ιδιωτικό τομέα, μισθολόγια φτώχειας στο Δημόσιο, μειώσεις, περικοπές στις συντάξεις, και τέλος «στρίμωγμα» των σωματείων, εν μέσω ενός νεοσυντηρητισμού απέναντι στα κινήματα (βλέπε σκηνικά ...του Φορτσάκη); 

Η απεργία στις 27 Νοέμβρη – αν και μονοήμερη (σε καιρούς που είναι αναγκαίο οι απεργίες να είναι διαρκείς, γενικές και καλά προετοιμασμένες) – είναι πολύ  σημαντική. Γιατί σχεδιάζεται να σκληρύνουν «παλιωμένοι» μνημονιακοί νόμοι (όπως το συνταξιοδοτικό-ασφαλιστικό του 2010 και το μισθολόγιο του 2011), αλλά και γιατί ετοιμάζονται για το νέο μνημόνιο, ως «μεταμνημόνιο», και σαρωτικές αλλαγές, με αιχμή τα εργασιακά – με το νέο συνδικαλιστικό νόμο, βάσει του οποίου κάθε δυνατότητα και δικαίωμα συλλογικοποίησης και  διεκδίκησης στην εργασία θα εκμηδενιστούν.
Βασικό μας ΠΟΛΙΤΙΚΟ αίτημα και διεκδίκηση ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΤΑΘΕΡΑ: διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων, δανειακών συμβάσεων & εφαρμοστικών νόμων που τα ακολουθούν, ρήξη με τους μηχανισμούς ΕΕ & ΝΑΤΟ, εθνικοποίηση του πλούτου της γης, των κοιτασμάτων Πετρελαίου – Άερίου, Ενέργειας, νερού & Τραπεζικού Τομέα, σεισάχθεια και πορεία προς στην αυτοδύναμη οικονομία, ώστε να ανοίξει η πόρτα για μία νέα κοινωνία, που θα έχει στην εξουσία της τον εργαζόμενο λαό. 

ΟΛΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ
ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 27/11/14

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 11πμ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, 41 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ



ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ
 ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014,
ΣΤΑΔΙΟΥ ΚΑΙ ΧΡ. ΛΑΔΑ, ώρα 3:30μμ


ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ

Νοέμβρης 1973 - Νοέμβρης 2014. Σαράντα ένα χρόνια πέρασαν από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου όπου άοπλοι φοιτητές όρθωσαν το ανάστημά τους στις σιδερόφρακτες ορδές της Χούντας και επιβάλλεται να γίνει μια αποτίμηση του σήμερα σε σχέση με το τότε. Οι λαοί προχωρούν με παρακαταθήκη την ιστορία τους για να αντιμετωπίζουν τα σύγχρονα προβλήματα τους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να σεβόμαστε τους αγώνες των προηγούμενων γενεών και να υπερασπιζόμαστε τις κατακτήσεις τους, γιατί το οφείλουμε στις επόμενες γενιές.
ΤΟΤΕ η Χούντα των Συνταγματαρχών, έξι χρόνια μετά την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας με τη βοήθεια των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, κάτω από την πίεση του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος, καθώς και του αγώνα αντιφασιστών μέσα κι έξω από τη χώρα μας, προσπαθούσε με ελιγμούς να δώσει μια επίφαση εκδημοκρατισμού. Προσπάθησε να δώσει μια εικόνα συνδιαλλαγής με εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου για σταδιακή, υποτίθεται, μετεξέλιξή της. Η ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου ανέτρεψε τα σχέδια της Χούντας, που δείχνοντας το πραγματικό της πρόσωπο, δολοφόνησε φοιτητές και εργαζόμενους, έβγαλε ξανά τα τανκς στους δρόμους και αφού ολοκλήρωσε τα συμβόλαια που είχε συνάψει με τους εσωτερικούς και ξένους πάτρωνές της κατέρρευσε κάτω από το βάρος των εγκληματικών ενεργειών της σε βάρος του λαού μας και του λαού της Κύπρου.
Ο αγώνας των φοιτητών που είχε ξεκινήσει τότε με στόχο την κατάκτηση δημοκρατικών ελευθεριών μέσα στα Πανεπιστήμια, εξελίχθηκε σε συνολικό αντιδικτατορικό αγώνα, που έπαιρνε όλο και πιο βαθιά κοινωνικά χαρακτηριστικά για το δικαίωμα στη δουλειά, ενάντια στην πείνα και στη φτώχεια, για Παιδεία και Ελευθερία. Ήταν ένας αγώνας κατά των μηχανισμών εξάρτησης από τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ. Ήταν ένας αγώνας για τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα του λαού μας.
ΤΩΡΑ, μετά από 41 χρόνια που βρισκόμαστε; Με τις πολιτικές των Κυβερνήσεων και τις εντολές του μεγάλου Κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, η φτώχεια έχει αγκαλιάσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Η ανεργία οδηγήθηκε στο 30 % του ενεργού πληθυσμού. Τα εργασιακά δικαιώματα μας καταργούνται. Οι μισθοί για όσους εργάζονται κι εφόσον πληρώνονται, καρατομήθηκαν περίπου στο 40 %. Τα δημοκρατικά μας δικαιώματα αναστέλλονται, η Κυβέρνηση κυβερνάει με πράξεις Νομοθετικού περιεχομένου και ο φασισμός σηκώνει το αποτροπιαστικό του «ανάστημα» επαναφέροντας απειλές ολοκληρωτισμού.
Μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής βαθιά αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών, με το πρόσχημα της καπιταλιστικής κρίσης και τη βοήθεια των μνημονίων και των διεθνών της δεσμεύσεων, η Κυβέρνηση υπόσχεται έξοδο από τα μνημόνια. Αφού έχει δημιουργήσει «καμένη Γη» και έχει φέρει την κοινωνική κατάσταση στη χώρα μας 60 χρόνια πίσω, αφού έχει φροντίσει να «δέσει» με συμφωνίες και ρυθμίσεις το λαό μας για τα επόμενα 30 χρόνια, η Κυβέρνηση υπόσχεται σταδιακό εκδημοκρατισμό. Αφού διέλυσαν την παραγωγική βάση της χώρας μας, κατέστρεψαν την αγροτική οικονομία, διαλύουν και ιδιωτικοποιούν όλες τις κοινωνικές δομές του κράτους στέλνοντας στην ανεργία κι άλλες χιλιάδες εργαζομένων, μας υπόσχονται χωρίς ντροπή ανάπτυξη! Φυσικά ανάπτυξη για το μεγάλο Κεφάλαιο, για αμύθητα υπερκέρδη σε όλο και πιο λίγους και εργαζόμενους με μισθούς πείνας, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, με συντάξεις πείνας
«Οι καιροί ου μενετοί». Τότε οι φοιτητές δεν περίμεναν. Μετέτρεψαν τη διαμαρτυρία σε σύγκρουση και έγραψαν Ιστορία. Σήμερα οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιμένουν. Η οργή να γίνει οργανωμένη πάλη και να παρασύρει Κυβερνήσεις, Τρόικα, ΔΝΤ και ΟΟΣΑ, μνημόνια και αντιδραστικές πολιτικές και να φέρει στο προσκήνιο τον κυρίαρχο λαό, τις λαϊκές ανάγκες, την αξιοπρέπεια μας. Τότε είχαμε σωματική βία, βασανιστήρια και φίμωση. Τώρα δεν έχουμε δουλειά, δεν μπορούμε να πάρουμε γάλα στα παιδιά, μας στερούν την αξιοπρέπεια στη δουλειά, βλέπουμε να αυτοκτονεί ο διπλανός μας και δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Η φτώχεια δεν είναι ντροπή. Το να μη την πολεμάς όμως είναι ντροπή. Το Πολυτεχνείο έγινε σύμβολο γιατί μας δίδαξε ότι ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα. Για όλες τις εποχές, για όλες τις καταστάσεις.

ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ