Η ΕΛΜΕ, Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π. ΕΚΠ/ΣΗΣ
Α. ΛΙΟΣΙΩΝ – ΖΕΦΥΡΙΟΥ – ΦΥΛΗΣ
& Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΦΥΛΗΣ
ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
την Τετάρτη, 6/4/11, στις 7μμ
Στο Πνευματικό Κέντρο Ζεφυρίου,
17ης Νοέμβρη & Μπουμπουλίνας
(2η παράλληλος της Λ. Φυλής
κοντά στην Αττική Οδό)
Προσκεκλημένοι ομιλητές είναι οι:
● Κουβελάκης Στάθης, καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας
στο King’s College του Λονδίνου
● & Καζάκης Δημήτρης, οικονομολόγος- αναλυτής
Θέλω να διαμαρτυρηθώ διότι η χώρα μου επιλέγει συνειδητά:
ΑπάντησηΔιαγραφή• να «ασελγεί» συλλήβδην και κατά συρροή πάνω στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα των συνταξιούχων, των μισθωτών και των μικρομεσαίων, οι οποίοι πλήρωσαν το 2010 πάνω από το 60% των φόρων, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τους «έχοντες και κατέχοντες». Είναι χαρακτηριστικό ότι το Δεκέμβριο του 2010, στο τέλος μιας πολύ κακής χρονιάς για το Χρηματιστήριο Αθηνών, υπήρχαν 3.000 περίπου χαρτοφυλάκια Ελλήνων επενδυτών (περίπου το 0,3% των ελληνικών χαρτοφυλακίων) με αξία άνω του 1 εκατ. € (τα μισά άνω των 3 εκατ. €). Με μια μέση αξία 5 εκατ. € ανά χαρτοφυλάκιο, η συνολική αξία φτάνει σε 15 δισ. €. Μια έκτακτη εισφορά 10% σε 3.000 νοικοκυριά που αντιστοιχούν στο 0,08% του συνόλου των ελληνικών νοικοκυριών (αν υποθέσουμε ότι κάθε χαρτοφυλάκιο ανήκει σε ένα νοικοκυριό) θα έφερνε έσοδα αντίστοιχα με αυτά των περικοπών του 13ου και 14ου μισθού σε όλο το δημόσιο τομέα.
• να δυσφημεί το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών, ενοχοποιώντας τους για την κρίση, προκειμένου να κρύψει την ανικανότητα(;) του Κράτους να πατάξει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή που προέρχεται από τον ιδιωτικό κυρίως τομέα (μελέτες κάνουν λόγο για πάνω από 35 δισ. € φοροδιαφυγή και 8 δισ. € εισφοροδιαφυγή ετησίως. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός για τη Φορολογική Δικαιοσύνη εκτιμά ότι μεταξύ 2000-2009 η μη καταβολή φόρων και δασμών ήταν 160 δισ. € περίπου – σκεφτείτε την κατάσταση της χώρας με ισόποσα μειωμένο χρέος)
• να «δείχνει» ως κύρια αιτία για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων τους «υψηλούς μισθούς». Ωστόσο, από το 2006 μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας διαπίστωνε ότι μεταξύ 1999 – 2004 η απώλεια της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας λόγω αύξησης του πληθωρισμού επηρεάστηκε κατά 67% από τα μεγάλα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων, κατά 20% από τους έμμεσους φόρους και μόνο κατά 13% από τις αυξήσεις των μισθών. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, μέχρι την κρίση. Η απώλεια φυσικά της ανταγωνιστικότητας δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της υψηλής κερδοφορίας (γεγονός που υποκρύπτει συχνά ολιγοπωλιακές πρακτικές, υπερτιμολογήσεις παρεχόμενων προϊόντων και υπηρεσιών προς το Κράτος, κ.ά.), αλλά και της έλλειψης επενδύσεων σε έρευνα από τον ιδιωτικό τομέα (οι δαπάνες Ε&Α στο μεταποιητικό κλάδο, στην Ελλάδα ανέρχονται σε 0,16% του ΑΕΠ περίπου, όταν στην Ε.Ε.-27 ανέρχονται σε 1,2% του ΑΕΠ, δηλ. 7,5 φορές υψηλότερες).
Τα παραπάνω έγραφε πανεπιστημιακός εξηγώντας τους λόγους που συμμετείχε στην απεργία στις 23/2/11.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο site http://www.xreokratia.gr ή στο http://www.debtocracy.gr , θα βρείτε το νέο ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη (αναρτήθηκε στις 06-04-2011), σε μια διαφορετική προσέγγιση της ...χρεολαγνείας των ημερών. (Η επιστημονική επιμέλεια από το Λεωνίδα Βατικιώτη).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ντοκιμαντέρ διανέμεται ΕΛΕΥΘΕΡΑ και ΔΩΡΕΑΝ υπό τους όρους της άδειας CC
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Ο πυρήνας της ιδεολογικής θέσης που εκφράζεται στο ντοκυμαντέρ είναι ότι δεν εντάσσει την όλη πολιτικοκοινωνική κατάσταση σε μια σφαιρική προοπτική, σ’ ένα σύστημα ερμηνείας. Τονίζεται ότι η οικονομική πραγματικότητα μπορεί να βελτιωθεί σύμφωνα με ένα σύστημα ιδεών και πρακτικών που είναι εφαρμόσιμες, χωρίς να θίγεται ο πυρήνας του όλου συστήματος. Η ενθουσιώδης αισιοδοξία ότι με την εφαρμογή κάποιων λύσεων που εφαρμόστηκαν αλλού μπορεί και η Ελλάδα να βελτιώσει τη δική της ανεπαρκή πραγματικότητα, στηρίζεται στην πεποίθηση των δημιουργών του ντοκιμαντέρ ότι η λύση που προκρίνεται ευδοκίμησε σε μια άλλη χώρα κι αυτό μπορεί να εμψυχώσει κι έναν άλλο λαό να την εφαρμόσει. Προκρίνεται για το χρέος λύση δικαστική που στηρίζεται στην έννοια της ηθικότητας. Επαναλαμβάνοντας ότι είναι ανήθικο να πληρώνεται ένα ανήθικο χρέος, ότι μεγάλο μέρος του χρέους είναι απονομιμοποιημένο, ηθικοποιείται ο πολιτικός λόγος. Εισάγοντας την ηθική ως βασικό κριτήριο και αιτία για κατανόηση πολιτικών επιλογών μας εμποδίζει να συλλάβουμε τη φύση και τα αίτια της σημερινής κατάστασης. Η ηθική καταδίκη των πολιτικών πράξεων των κρατούντων δεν οδηγεί στην πολιτική αντιμετώπισή τους. Απλώς, χαράσσεται διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε καλούς και κακούς καπιταλιστές.
Το ντοκυμαντερ ήταν πραγματικά διαφωτιστικό και έντιμο. Εκφράζονται ξεκάθαρα οι ιδεολογικές αρχές των δημιουργών του και οι προθέσεις τους. Υποδεικνύεται ένας δρόμος αντιμετώπισης της υπάρχουσας κατάστασης όχι με επαναστατικό τρόπο, αλλά με μέσα της αστικής δημοκρατίας που θα μετασχηματίσουν το οικονομικοπολιτικό σκηνικό. Είναι η φωνή της εναλλακτικής λύσης που θα έρθει στο προσκήνιο μόλις χρεωκοπήσει η παρούσα.
Είναι η άλλη φωνή της κυρίαρχης πολιτικής, που προς στιγμή φιμώθηκε για να τα σαρώσει όλα το μνημόνιο. Οσο το μνημόνιο αθροίζει αδιέξοδα, το πολιτικό σύστημα, αν έχει την ευφυία, όλο και περισσότερο θα αποδέχεται τέτοιες εναλλακτικές λύσεις, για να καλυφτούν τα πολιτικά κενά που δημιουργούνται..."
Πολύ καλή κι η αλληγορική συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφή...Κριτικές ταινίας τεκμηρίωσης
Περπατούσαμε όλοι μαζί μέσα στο δάσος όταν άκουσα έναν σφυριχτό ήχο και, ένα δέκατο δευτερολέπτου μετά, ένιωσα, στο δεξί μέρος της κοιλιάς μου, κάτι καυτό και όξινο. Ένα βέλος με είχε διατρήσει. Περιεργάστηκα, παρά τον οξύ πόνο, το ξύλο του βέλους. "Οξιά!" φώναξα. "Είναι προφανές ότι πρόκειται για οξιά!"
"Ανοησίες!" είπε ένας σύντροφός μου, που στο μεταξύ είχε δεχτεί ένα στο στήθος και το περιεργαζόταν επίσης προσεκτικά. "Το ξύλο είναι βαλανιδιά!"
"Δεν ξέρω γιατί εμπιστεύτηκα την ζωή μου σε ανθρώπους τόσο αδαείς!", φώναξε ένας τρίτος, που είχε χτυπηθεί εν τω μεταξύ στον μηρό. "Το ξύλο βγάζει μάτι πως είναι καστανιά!"
"Κερασιά!" αναφώνησε ο τέταρτος που χτυπήθηκε, ψηλά στον ώμο.
"Όχι, είναι δρυς!" κραύγασε ο πέμπτος, περισσότερο από το πείσμα της διαφωνίας παρά απ' τον πόνο στο θώρακα απ' το δικό του βέλος.
Ήταν προφανές από τις πληγές όλων μας πως υπήρχε πρόβλημα. Για να συνεχίσουμε τον δρόμο μας απρόσκοπτα, για να σταματήσουμε να υποφέρουμε από αυτές τις αιφνίδιες επιθέσεις, έπρεπε να καταλήξουμε για το είδος ξύλου που χρησιμοποιούνταν στα βέλη. Συγκαλέσαμε άμεσα συμβούλιο για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στην επείγουσα αυτή πρόκληση αναπτύσσοντας ο καθένας ενδελεχέστερα την θεωρία του.
Η γέφυρα Ρίου Αντιρρίου κόστισε συνολικά 740 εκ ευρώ ή 252 δισ. δραχμές. Από αυτά:
ΑπάντησηΔιαγραφή· Το 10% ( 74 εκ. ευρώ, ή 25 δισ. δρχ.) το έβαλε η κοινοπραξία που την κατασκεύασε και την εκμεταλλεύεται.
· Το 40% ( 296 εκ. ευρώ – 101 δισ. δρχ.) είναι η συμμετοχή του δημοσίου, δηλαδή το πληρώσαμε εμείς.
· Το υπόλοιπο 50% ( 370 εκ. ευρώ – 126 δισ. δρχ.)είναι δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, με κρατικές εγγυήσεις. Που σημαίνει ότι αν στραβώσει η δουλειά, η τράπεζα θα πάρει τα λεφτά της από το κράτος, δηλαδή από εμάς. Αν δεν στραβώσει, θα τα πάρει από τα διόδια, δηλαδή πάλι από εμάς.(σ.σ. Είδες που θα πάει η σύνταξη κι ο μισθός που σου έκοψαν;)
Βάσει των συμφωνημένων, η κατασκευάστρια κοινοπραξία θα εκμεταλλεύεται τη γέφυρα μέχρι το 2039, δηλαδή επί 35 χρόνια. Από την εκμετάλλευση αυτή, υπολογίζεται ότι θα εισπράξει 1,7 δισ. ευρώ, ή 579 δισ. δραχμές. Αν αφαιρέσει κανείς τα 370 δισ. της τράπεζας, υπολείπονται 209 δισ. για την κοινοπραξία,δηλαδή 8,36 φορές παραπάνω από όσα έβαλε, ή περιθώριο κέρδους 736%.
Δεν είναι κι άσχημα!
Αν το υπολογίσουμε αυτό σε διάστημα 35 χρόνων, προκύπτει εύκολα ότι κάθε χρόνο η κατασκευάστρια κοινοπραξία θα καθαρίζει περίπου 6 δισ. δηλαδή το ¼ της αρχικής της συμμετοχής στο έργο.
Δηλαδή σε 4 χρόνια θα έχει πάρει τα λεφτά της πίσω και θα της μένουν άλλα 31 χρόνια να εισπράττει.
(σ.σ. ΝΑ ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΥΤΟ: Δηλαδή σε 4 χρόνια θα έχει πάρει τα λεφτά της πίσω και θα της μένουν άλλα 31 χρόνια να εισπράττει.)
Αυτού του είδους οι δουλειές, πριν τις βαφτίσουν «υποδειγματικά αναπτυξιακά έργα», τις λέγανε απλώς «αποικιακές». Και ο βασιλεύς Λεοπόλδος, στο Κονγκό, το 1900, με τέτοιους όρους δούλευε.
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα πώς μπορεί κάποιος με αρχικό κεφάλαιο 25 δισ. δηλαδή όσο κοστίζει η κατασκευή ενός ολυμπιακού σταδίου μαζί με τις υπερβάσεις (και λίγο παραπάνω από όσα κατηγορείται ο Νεονάκης ότι κέρδισε στο χρηματιστήριο) να βγάλει σε τέσσερα χρόνια τα λεφτά του και εφτά φορές άλλα τόσα στα επόμενα 31 χρόνια. Η απάντηση είναι απλή: πρέπει να βρεις κάποιον να σου βάλει το υπόλοιπο 90% της επένδυσης, χωρίς καμία αξίωση στα κέρδη. Υπάρχει τέτοιος μαλάκας; Ναι, υπάρχει. Ο Έλλην φορολογούμενος, δηλαδή εμείς.
Από πλευράς του Έλληνος φορολογουμένου, η κατάσταση έχει ως εξής:
· 101 δισ. (δηλαδή όσο η κρατική συμμετοχή) πληρώσαμε στη φάση της κατασκευής και
· 579 δισ. (δηλαδή όσα περιμένουν να εισπράξουν στην 35ετία) πληρώνουμε σε διόδια στην φάση της εκμετάλλευσης.
Αυτό σημαίνει ότι πληρώνουμε 680 δισ. για μια γέφυρα που αποδεδειγμένα στοίχισε 252, δηλαδή πληρώνουμε τη γέφυρα 2,7 φορές παραπάνω από το πραγματικό της κόστος. (Σχεδόν τρεις. Από εκεί πρέπει να βγήκε αυτό που λένε «Τρεις Γέφυρες»).
Αυτό το μοντέλο κατασκευής δημοσίων έργων ονομάζεται ΣΔΙΤ- «Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα» και διαφημίζεται ως ο πλέον σύγχρονος και αποτελεσματικός δρόμος για τις προκλήσεις του 21ου αιώνα.
...Aν η γέφυρα είχε κατασκευαστεί με τις οπισθοδρομικές μεθόδους του προηγούμενου αιώνα, θα μας είχε κοστίσει 252 δισ. και θα την είχαμε αποσβέσει με τους ίδιους ρυθμούς σε 15 χρόνια και τρεις μήνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά ακόμα κι αν ο κράτος επέμενε να εισπράττει διόδια επί 35 χρόνια, ώστε να μαζέψει 2,7 φορές την αξία της γέφυρας, έχει κάποια διαφορά να πληρώνεις διόδια στο κράτος και όχι σε κοινοπραξίες εταιρειών. Διότι τα λεφτά που πάνε σε κοινοπραξίες δεν θα τα ξαναδούμε ποτέ, ενώ τα λεφτά που πάνε στο κράτος, όλο και κάποια τρύπα θα μπαλώσουν.
Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος αφελής να αναρωτηθεί γιατί το κράτος, αφού πλήρωσε που πλήρωσε το 40% (296 δισ.) της γέφυρας και δανείστηκε το άλλο 50% (370 δισ.), δεν έδινε και 25 δισ. στην κατασκευάστρια εταιρεία, να φτιάξει τη γέφυρα και να πάει στο καλό, αντί να μας κάθεται 35 χρόνια στο σβέρκο σαν τον Προκρούστη και να εισπράττει διόδια. Αλλά όχι. Διότι τότε η γέφυρα θα ήταν δημόσια επένδυση, πράγμα που γενικώς δεν αρέσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και διότι ως δημόσια επένδυση, θα ξέφευγε διαρκώς από τον προϋπολογισμό και από τα χρονοδιαγράμματα, για να μην πούμε ότι πιθανώς να ήταν και ελαττωματική στην κατασκευή της.
Αυτό πανηγύριζε ο Λαλιώτης όταν έτρεχε λαμπαδηδρόμος πάνω στη γέφυρα με το σορτσάκι και την ολυμπιακή δάδα: ότι μετά από είκοσι χρόνια εξουσίας, βρήκαν έναν τρόπο να φτιάξουνε το έργο χωρίς να φάνε τα λεφτά σε μίζες (πράγμα που δεν καταφέρανε π.χ. με το Κτηματολόγιο) και ο τρόπος αυτός είναι να μας κοστίζει τρεις φορές πάνω από την αξία του, μόνο και μόνο επειδή κάποιος ιδιώτης έβαλε το 10%. Αληθινά υποδειγματικό αναπτυξιακό έργο.
Αλλά το πιο άσχετο απ’ όλα είναι αυτές οι επικλήσεις στον Χαρίλαο Τρικούπη, που οραματίστηκε τη ζεύξη Ρίου Αντιρρίου για να φέρει την ανάπτυξη στη Δυτική Ελλάδα. Διότι ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν οραματίστηκε τη ζεύξη για να περνάνε ΙΧ, που άλλωστε τότε δεν υπήρχαν καν. Την οραματίστηκε για να περάσει το τρένο. Και από τη γέφυρα Ρίου Αντιρρίου τρένο δεν περνάει, με συνειδητή πολιτική απόφαση, για να μη μειώνει τα περιθώρια κέρδους της κοινοπραξίας που την εκμεταλλεύεται. (Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν περνάνε λεωφορεία από την Αττική Οδό).
Υπ’ αυτήν την έννοια, το όραμα του Τρικούπη όχι μόνο δεν υλοποιείται, αλλά καθίσταται ακόμα πιο ανεδαφικό, αφού πλέον για να περάσει τρένο πρέπει να γίνει υποθαλάσσια σήραγγα – νέοι εργολάβοι, νέος δανεισμός, νέες επωφελείς Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα- ή να το περνάνε απέναντι με το φεριμπότ.
Oλ’ αυτά είναι αμφίβολα για τα επόμενα 35 χρόνια, που το πέρασμα βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια, σκληρούς και αποφασισμένους φραγκοφονιάδες, αλλά οι κάτοικοι της υποανάπτυκτης Ηπείρου που περιμένουν το τρένο από την εποχή του Τρικούπη, μπορούν να νιώθουν περήφανοι για τις προκλήσεις του 21ου αιώνα.
Μετά θα φταίω εγώ εάν σπάσω τις μπάρες…μου ;
Οι κινέζοι λένε πως
ΑπάντησηΔιαγραφήαν δεν ξέρεις την ιστορία σου
θα την ξαναζήσεις.
Για του λόγου το αληθές: Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες νεκροί από τις μεθοδεύσεις των κατακτητών τον βαρύ χειμώνα της Κατοχής. Εκατομύρια Έλληνες γεννημένοι και αγέννητοι, υποδουλωμένοι από τους ίδιους ανθρώπους.
Τέτοιος είναι ο
Carl Friedrich von Siemens. Από τους βασικούς χρηματοδότες του Χίτλερ. Κάθε αναφορά στην ναζιστική του δράση έχει απαλειφθεί. Ηεταιρία του μας δυναστεύει ακόμη.
Τέτοιος και ο Νικόλαος Χριστοφοράκος, γνωστός και ως ο Έλληνας Μένγκελε. Πατέρας του διαβόητου έλληνα κου Siemens Μιχάλη Χριστοφοράκου. Αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών στην δίκη των δοσίλογων παρότι αναγνωρίστηκε από εχθρούς και φίλους. Συνεργαζόταν με την Γερμανική διοίκηση. Κατέδιδε όσους διοχέτευαν φαρμακευτικό υλικό από τον Ερυθρό σταυρό σε αναξιοπαθούντες (τον χειμώνα της γενοκτονίας) και αντάρτες (τα επόμενα χρόνια της κατοχής). Ο δικαστής που τον αθώωσε, βασίστηκε στην μαρτυρία του πολιτικού Πάνου Χατζηπάνου, που μετέπειτα έγινε υπουργός δικαιοσύνης, ήταν μέλος της Γερμανικής τεκτονικής στοάς κι αργότερα, ως υπουργός, συνελήφθη και καταδικάστηκε για χρηματισμό.