Προβοκάτορες ή βλάκες;

Τις τελευταίες μέρες διακινούνται ηλεκτρονικά κείμενα των οποίων ο συντάκτης ασκεί κριτική πίσω από τη δήθεν ασφάλεια του διαδικτύου ξεχνώντας μια βασική αρχή. Η ανώνυμη κριτική είναι σαν το δίκοπο μαχαίρι, τραυματίζει πρωτίστως όσους το χρησιμοποιούν.

Εξηγούμαστε: Μια (;) δήθεν συνάδελφος, καλυπτόμενη πίσω από ψευδώνυμο, πήρε ένα φτιάρι και ρίχνει λάσπη με το κιλό κι όποιον πάρει ο χάρος. Δηλαδή, αναρτά στο διαδίκτυο στοιχεία συναδέλφων από όλη τη Δυτική Αττική, με έμφαση στη δική μας περιοχή, όπως τους αριθμούς μητρώου, το πρόγραμμα διδασκαλίας και το ωράριό τους. Καταγγέλλει συνεχείς παρατυπίες και μεγάλη ευνοιοκρατία πριν καν ολοκληρωθούν οι σχετικές εργασίες του ΠΥΣΔΕ, που έτσι κι αλλιώς ταλαιπωρείται από τις εγκληματικές ενέργειες του υπουργείου και της κυβέρνησης, που απαξιώνουν κι υποσκάπτουν τη λειτουργία των υπηρεσιακών συμβουλίων πανελλαδικά. Παρουσιάζεται ως αρχάγγελος της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας και της εργατικότητας, αλλά αποκαλύπτει μια έντονη φιλομνημονιακή και φιλοτροϊκανή,  αριθμολάγνα και αξιολογική διάθεση.

Γιατί, πραγματικά, φαίνεται να ξεπερνά τον εαυτό της ή, τελικά, να δείχνει το αληθινό αιμοδιψές της πρόσωπο, όταν εγκαλεί τη διοίκηση διότι «δεν έπραξε τα δέοντα» απέναντι σε συναδέλφους απεργούς. Η «συνάδελφος» δεν συγκινείται ούτε κι από την απεργία, που έκαναν κάποιοι, για να εναντιωθούν στο «μαύρο» της κυβέρνησης στην ΕΡΤ και να υπερασπιστούν τους απολυμένους, που βίωσαν τη μέθοδο του «ξαφνικού θανάτου», ακριβώς όπως τη βίωσαν ένα μήνα μετά οι 2500 συνάδελφοί μας καθηγητές σε ΕΠΑΛ κι ΕΠΑΣ. Τελικά, θέλει ο προβοκάτορας να κρυφτεί κι η χαρά δεν τον αφήνει…

Φαίνεται ότι διαμορφώνεται από κάποιους, που αδυνατούν να αντιπαρατεθούν πολιτικά, ένας μηχανισμός με 3 στόχους. Άραγε η συγκεκριμένη ανώνυμη «συνάδελφος» αποδεικνύεται λαγός αυτού του μηχανισμού;

Ο 1^ος στόχος του μηχανισμού είναι να ενσπείρει το φόβο μεταξύ των συναδέλφων. Τους διαμηνύει ότι δεν αποκλείεται να είναι οι επόμενοι που θα δουν προσωπικά στοιχεία τους, όπως ο αριθμός μητρώου και το ωράριο, στο διαδίκτυο και μάλιστα με τη ρετσινιά ότι ακολουθούν πλάγιες οδούς κι έχουν ύποπτες επαφές με τη διοίκηση.

Ο 2^ος στόχος είναι να θέσει υπό αμφισβήτηση τη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται από τις 2 ΕΛΜΕ και τους 2 αιρετούς, ώστε με όπλα τη διαφάνεια και τη δικαιοσύνη να ελέγξουν τη διαδικασία των κενών και των τοποθετήσεων σε αυτήν την τόσο δύσκολη συγκυρία. Όταν σε άλλα ΠΥΣΔΕ έχει καταστεί η διαδικασία αυτή φέουδο κάποιων Προϊσταμένων Διεύθυνσης, που αποφασίζουν τηλεφωνικά, η «συνάδελφος» στοχοποιεί τον Προϊστάμενο στην Ελευσίνα ζητώντας άλλους χειρισμούς ή και άλλα άτομα που να δρουν μακριά από τα ενοχλητικά υπηρεσιακά συμβούλια και τους αιρετούς του κλάδου.

Ο 3^ος στόχος είναι να υπονομευτούν τα σχολεία της ΕΛΜΕ, γιατί αποτελούν σταθερά προπύργια αντίστασης και με υψηλά απεργιακά ποσοστά, ώστε τελικά να διορθωθεί αυτή η ανορθογραφία του γαλατικού χωριού στην περιοχή μας και να επικρατήσει η μνημονιακή και τροϊκανή αξιολόγηση, η τάξη κι η ηθική της υποταγής.   

Το μήνυμα του ΔΣ προς τους συναδέλφους είναι απλό και σαφές:

·         Εδώ και χρόνια παλεύουμε οι τοποθετήσεις, τα κενά και τα πλεονάσματα να περνούν από το ΠΥΣΔΕ ώστε να ελέγχεται η διαδικασία από τους συναδέλφους και προς όφελος τους και να αντιμετωπίζονται οι αυθαιρεσίες και τα ρουσφέτια της διοίκησης σε όλα τα επίπεδα. Αγωνιζόμαστε κόντρα στις προσπάθειες κυβέρνησης και υπουργείου να ακυρώσουν όλες τις κατακτήσεις του κλάδου με πρώτα το αμετάθετο και την οργανικότητα.  

·         Αν κάτι  έχουμε κατακτήσει στη μικρή, αλλά όχι ασήμαντη ΕΛΜΕ μας, είναι η δυνατότητα να κοιταζόμαστε θαρρετά στα μάτια, να ασκούμε και να δεχόμαστε δημόσια και επώνυμα κριτική, με πάθος, αλλά δίχως φόβο. Σε ό,τι αφορά τα όχι και τόσο νέα ήθη του ανώνυμου καταδότη, μια μόνο απάντηση αρμόζει: « Έξεστι  Κλαζομενίοις ασχημονείν». 

·         Αν άνθρωποι, όπως η «συνάδελφος», επιλέγουν την τακτική της λάσπης, εμείς, εδώ και χρόνια, πορευόμαστε σταθερά συγκροτώντας το μέτωπο της ενότητας, της αλληλεγγύης και της αγωνιστικής αντιπαράθεσης. Η αγωνιστική αλληλεγγύη θα επικρατήσει κι όχι ο φόβος, η συκοφαντία κι η υποταγή. Αυτό είναι ένα κυρίαρχο modus vivendi για όλους μας, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως κλάδος κι ως ενεργοί πολίτες.