Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ



Στο νέο πακέτο μέτρων που ετοιμάζεται από την κυβέρνηση και την τρόικα, περιλαμβάνονται, συνεχίζονται και εντείνονται, νέα εξοντωτικά, άδικα και αντιλαϊκά μέτρα που αποτελούν τη χαριστική βολή στους εκπαιδευτικούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους και στην κοινωνία. Η νέα περικοπή των μισθών, μέσα από την κατάργηση των υπολειμμάτων του 13ου και 14ου μισθού, η νέα μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, η νέα κατακρεούργηση του εφάπαξ, η νέα περικοπή των δαπανών για την υγεία, η κατάργηση και συγχώνευση υπηρεσιών και οι μαζικές απολύσεις από το Δημόσιο, αποτελούν και πάλι το βάρβαρο πλαίσιο της πολιτικής της τρικομματικής Κυβέρνησης.

Οι απολύσεις και η εφεδρεία, ανεξάρτητα από τη μορφή που αυτή θα έχει, σε συνδυασμό με την αξιολόγηση και τη σύνδεση μισθού και «απόδοσης» θα οδηγήσει σε περαιτέρω εξαθλίωση τους εκπαιδευτικούς και θα έχει δραματικά αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα της εκπαίδευσης. Οι νέοι εκπαιδευτικοί με μισθό 640 ευρώ και χρόνια υποχρεωτική παραμονή μακριά από την μόνιμη κατοικία και την οικογένειά τους οδηγούνται σε εργασιακή και κοινωνική εξαθλίωση.

Οι επιπτώσεις της συνεχιζόμενης πολιτικής του μνημονίου στην εκπαίδευση και στους εκπαιδευτικούς γίνονται όλο και πιο δραματικές. Οι σχεδόν μηδενικοί διορισμοί, σε συνδυασμό με τις χιλιάδες συνταξιοδοτήσεις εκπαιδευτικών και οι μεγάλες περικοπές στις δαπάνες για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων, θα δημιουργήσουν σοβαρά κενά και δυσκολίες στη λειτουργία τους. Το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει, επίσης, να εξαπολύσει ακόμα μια επίθεση στο εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών με την αύξηση του ωραρίου διδασκαλίας.

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως θα πρέπει να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική, που καταστρέφει το δημόσιο σχολείο και εξοντώνει τους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να σταματήσουν τώρα οι περικοπές στην παιδεία.


Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς στην πανεργατική – πανυπαλληλική διαδήλωση που οργανώνεται από τα συνδικάτα στη Θεσσαλονίκη,
το Σάββατο 8-9-12, στις 6 μ.μ.,στην Πλατεία Αριστοτέλους

5 σχόλια:

  1. ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ
    ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΕΣ ΔΕΘ.

    Στις 2 Σεπτεμβρίου 1967, την ώρα που η χουντική κυβέρνηση εγκαινίαζε τη ΔΕΘ, το «Πατριωτικό Μέτωπο» Θεσσαλονίκης ανατίναξε κολόνα της ΔΕΗ, βυθίζοντας στο σκοτάδι το χώρο της έκθεσης. Τρεις μέρες αργότερα, τα ξημερώματα της 4ης προς 5η Σεπτεμβρίου 1967, η γιάφκα της οργάνωσης, ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Φιλελλήνων 65, δέχτηκε την επιδρομή και τα πυρά πάνοπλων ασφαλιτών.
    Οι τρεις αγωνιστές που βρίσκονταν μέσα επιχειρούν να διαφύγουν. Ο αιμόφυρτος Γιάννης Χαλκίδης εκτελείται εν ψυχρώ από τον ασφαλίτη Λεπενιώτη, ενώ τραυματίζεται στο πόδι από σφαίρα ο Γρηγόρης Παντής. Ο τρίτος της ομάδας, ο Νάντης Χατζηγιάννης, θα συλληφθεί στο σημείο όπου έπεσε ο Χαλκίδης και θα βασανιστεί άγρια.
    Η Αστυνομία της Χούντας εμφάνισε το στυγερό αυτό πολιτικό έγκλημα ως «ανταλλαγή πυροβολισμών μετά αναρχοκομμουνιστών που αντέταξαν ένοπλον βίαν εις επιχειρήσαντα την σύλληψίν των αστυνομικά όργανα». Όμως, οι αγωνιστές του ΠΑΜ ήταν άοπλοι.

    Στις 26 Νοεμβρίου 1967 το έκτακτο στρατοδικείο καταδίκασε τους δύο επιζήσαντες σε κάθειρξη 20 χρόνων. Μαζί τους δικάστηκαν άλλοι 36 αγωνιστές. Από αυτούς, 22 καταδικάστηκαν σε ποινές από ισόβια μέχρι φυλάκιση με αναστολή.

    Η Χούντα όχι μόνο παρασημοφόρησε τους δολοφόνους του Γιάννη Χαλκίδη, αλλά το 1968, με απόφαση του τότε διορισμένου Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, για να σβήσει τα ίχνη του εγκλήματός της, άλλαξε ακόμα και το όνομα του δρόμου όπου δολοφονήθηκε, μετονομάζοντας την οδό Φιλελλήνων σε Θ. Νάτσινα (!). Προφανώς γιατί για τους τυράννους της Χούντας οι ξένοι που αγωνίστηκαν για την ελληνική ελευθερία ήταν παράδειγμα προς αποφυγήν!

    44 χρόνια μετά, το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης μετονομάζει την οδό Νεμέας - παράλληλη προς την οδό Κωνσταντινουπόλεως – σε οδό Γιάννη Χαλκίδη. Η έγκριση της ονοματοδοσίας ακόμη εκκρεμεί στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας-Θράκης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ξίζει να προμηθευτεί και να διαβάσει κανείς το βιβλίο του Νάντη Χατζηγιάννη με τίτλο "Τι έχεις μ' αυτόν;" που κυκλοφόρησε το 2007 και γράφτηκε με αφορμή μια τυχαία, τότε, συνάντηση του Χατζηγιάννη με τον "βασανιστή και δολοφόνο Λεπενιώτη" σε αστικό της Θεσσαλονίκης! Το βιλίο έχει λεπτομέρειες για την δολοφονία, αλλά και τοκλίμα τηςπόλης προ και μετά δικτατορίας με πλήθος ντοκουμέντων και φωτογραφιών της εποχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ.
    Το βρά­δυ του Σαβ­βά­του 21 Ιου­λίου σε έ­να παρ­κά­κι στον Κο­λω­νό δύο έν­στο­λοι α­στυ­νο­μι­κοί εί­χαν ρί­ξει κά­τω έ­ναν με­τα­νά­στη α­πό το Πα­κι­στάν και τον πα­τού­σαν. Ακού­γο­ντας τις φω­νές α­πό το μπαλ­κό­νι του σπι­τιού του, ο Πέ­τρος Κα­πε­τα­νό­που­λος κα­τέ­βη­κε στο δρό­μο να δει τι γί­νε­ται. «Για­τί πα­τά­τε τον άν­θρω­πο;» ρώ­τη­σε. Ο α­στυ­νο­μι­κός τρά­βη­ξε το πό­δι και α­πά­ντη­σε «δεν τον πα­τάω». Ο δεύ­τε­ρος πλη­σία­σε. «Δεν ή­ταν αυ­τό πά­τη­μα, αυ­τό εί­ναι» και έ­χω­σε με ό­λη του τη δύ­να­μη μια κλω­τσιά στον ή­δη α­κι­νη­το­ποιη­μέ­νο συλ­λη­φθέ­ντα. Για κά­ποιον α­κα­τα­νό­η­το προ­φα­νώς σε αυ­τούς λό­γο, ο δια­μαρ­τυ­ρό­με­νος πο­λί­της συ­νέ­χι­σε να δια­μαρ­τύ­ρε­ται.
    Έτσι, ο Πέ­τρος Κα­πε­τα­νό­που­λος έ­φτα­σε να πα­ρα­πεμ­φθεί την Τρί­τη που μας πέ­ρα­σε στην α­να­κρί­τρια με τις κα­τη­γο­ρίες «α­ντί­στα­ση κα­τά της αρ­χής», «α­πό­πει­ρα α­πε­λευ­θέ­ρω­σης κρα­του­μέ­νου» και «ψευ­δής α­νο­μο­τί κα­τά­θε­ση». Προ­η­γή­θη­κε μια σύ­ντο­μη πα­ρα­μο­νή στο ΑΤ Κο­λω­νού με συ­νε­χή μα­θή­μα­τα για το πώς η α­στυ­νο­μία κά­νει τη δου­λειά της και τρεις δια­νυ­κτε­ρεύ­σεις στη ΓΑ­ΔΑ, ό­που ο ί­διος χα­ρα­κτή­ρι­σε την κα­τά­στα­ση φρι­κτή. Η βρό­μα εί­ναι α­δια­νό­η­τη και οι κρα­τού­με­νοι κοι­μού­νται «α­γκα­λιά» δυο-δυο σε έ­να στρώ­μα. «Άκου­σα δε­κά­δες ι­στο­ρίες ξυ­λο­δαρ­μών α­πό ό­λα τα Α.Τ. της Αθή­νας και εί­δα δυ­στυ­χώς ό­τι πο­λύς κό­σμος το βιώ­νει αυ­τό πλέ­ον ως μέ­ρος της ποι­νής του», μας εί­πε.
    Τρί­τη πρωί, λοι­πόν, ο Πέ­τρος Κα­πε­τα­νό­που­λος στά­θη­κε μπρο­στά σε μια α­να­κρί­τρια και μια ει­σαγ­γε­λέα, με συ­μπε­ρι­φο­ρά α­πό α­πό­το­μη μέ­χρι ει­ρω­νι­κή, για να α­κού­σει ό­τι κα­τη­γο­ρεί­ται ε­πι­πλέ­ον για έ­να κα­κούρ­γη­μα(!), για συ­νέρ­γεια σε λη­στεία (ή­τοι στην αρ­πα­γή τσά­ντας την ο­ποία ο πα­κι­στα­νι­κής κα­τα­γω­γής κρα­τού­με­νος ο­μο­λό­γη­σε ό­τι εί­χε δια­πρά­ξει νω­ρί­τε­ρα). Όταν ο ί­διος και η δι­κη­γό­ρος του ζή­τη­σαν ε­ξη­γή­σεις γι’ αυ­τή την πρω­το­φα­νή αυ­θαι­ρε­σία η ο­ποία δεν προέ­κυ­πτε καν α­πό τις κα­τα­θέ­σεις των α­στυ­νο­μι­κών, πή­ραν την α­πά­ντη­ση: «Έχουν δει πολ­λά τα μά­τια μας»!
    Δή­λω­σε ο Πέ­τρος Κα­πε­τα­νό­που­λος στην «Επο­χή»: «Ακό­μα κι ε­μείς οι ί­διοι στην αρ­χή δεν ε­κτι­μή­σα­με ως σο­βα­ρή την υ­πό­θε­ση, εί­πα­με ας βρού­με κι έ­να δι­κη­γό­ρο… Όμως η κα­τα­στο­λή και η τρο­μο­κρα­τία έ­χουν αλ­λά­ξει ε­πί­πε­δο και πρέ­πει κι ε­μείς να αλ­λά­ξου­με το ε­πί­πε­δο της α­ντι­πα­ρά­θε­σής μας μα­ζί τους. Χρειά­ζε­ται ό­σο το δυ­να­τόν με­γα­λύ­τε­ρη κι­νη­το­ποίη­ση, δη­μο­σιο­ποίη­ση τέ­τοιων κα­τα­στά­σεων σε λαϊκές συ­νε­λεύ­σεις και γει­το­νιές. Χρειά­ζε­ται να δυ­να­μώ­σου­με την αλ­λη­λεγ­γύη μας».
    Η τα­κτι­κή δι­κά­σι­μος α­να­μέ­νε­ται να ο­ρι­στεί, στο με­τα­ξύ ο Πέ­τρος Κα­πε­τα­νό­που­λος α­φέ­θη­κε ε­λεύ­θε­ρος χω­ρίς πε­ριο­ρι­στι­κούς ό­ρους, ε­νώ ο συ­γκα­τη­γο­ρού­με­νός του έ­χει την υ­πο­χρέω­ση να δί­νει «πα­ρών» στο α­στυ­νο­μι­κό τμή­μα.

    Οι λαϊκές συ­νε­λεύ­σεις Πε­ρι­στε­ρίου και Κο­λω­νού, ό­που ερ­γά­ζε­ται και ζει α­ντί­στοι­χα ο Π.Κ. και στις ο­ποίες συμ­με­τέ­χει, α­να­φέ­ρουν: «Ο Πέ­τρος ερ­γά­ζε­ται χρό­νια στον Ο­Α­ΕΔ Πε­ρι­στε­ρίου, έ­χο­ντας τα­ξι­κή θέ­ση στα προ­βλή­μα­τα ντό­πιων και με­τα­να­στών ερ­γα­ζο­μέ­νων, ε­πι­σφα­λών και α­νέρ­γων. Τον έ­χου­με ζή­σει μέ­σα α­πό τους ερ­γα­τι­κούς και κοι­νω­νι­κούς α­γώ­νες, τό­σο στο Πε­ρι­στέ­ρι ό­σο και κε­ντρι­κά. Αυ­τό που τον χα­ρα­κτη­ρί­ζει πά­ντα εί­ναι η τα­ξι­κή συ­νεί­δη­ση, η α­ξιο­πρέ­πεια και η αλ­λη­λεγ­γύη. Η α­ντί­δρα­ση του ε­νά­ντια στην α­στυ­νο­μι­κή αυ­θαι­ρε­σία δε μας ξαφ­νιά­ζει, αλ­λά τη θεω­ρού­με αυ­το­νό­η­τη για τη στά­ση ζωής του. Κα­ταγ­γέλ­λου­με την κρα­τι­κή βία και την α­στυ­νο­μι­κή τρο­μο­κρα­τία που έ­χουν γί­νει κα­θη­με­ρι­νό φαι­νό­με­νο, σε κά­θε γει­το­νιά και σε κά­θε χώ­ρο δου­λειάς α­πέ­να­ντι σε ό­ποιον αμ­φι­σβη­τεί, α­ντι­στέ­κε­ται και δια­μαρ­τύ­ρε­ται. Στο πρό­σω­πο του Πέ­τρου ποι­νι­κο­ποιεί­ται η αν­θρώ­πι­νη α­ξιο­πρέ­πεια και η αλ­λη­λεγ­γύη. Στη θέ­ση του θα μπο­ρού­σε να βρί­σκε­ται έ­νας α­πό ε­μάς».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
    ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

    Πίσω στους δρόμους: Με συντονισμένους αγώνες διαρκείας, μπορούμε να ανατρέψουμε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ!

    Η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου κι Ιδιωτικού Τομέα Θεσσαλονίκης, οι Πρωτοβουλίες-Επιτροπές Κατοίκων, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι, οι κοινωνικές οργανώσεις και οι άλλες συλλογικότητες της πόλης που παραβρέθηκαν στη Συνέλευση των Συνελεύσεων τη Δευτέρα 27/8 στο Εργατικό Κέντρο, οργανώνουν μπροστά στα εγκαίνια της ΔΕΘ τριήμερο κινητοποιήσεων με κεντρικό σύνθημα «Πίσω στους δρόμους: Με συντονισμένους αγώνες διαρκείας, μπορούμε να ανατρέψουμε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ».

    Το πρόγραμμα των κινητοποιήσεων είναι το εξής:
    Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη, 6.30μμ, στο άγαλμα Βενιζέλου: συλλαλητήριο ενάντια στο κλείσιμο των εργοστασίων, την ανεργία και το ρατσισμό.
    Σάββατο 8 Σεπτέμβρη: όλοι στους δρόμους ενάντια στα μέτρα που επιχειρεί να επιβάλλει η κυβέρνηση, διαδηλώνουμε μπροστά στη ΔΕΘ.
    Κυριακή 9 Σεπτέμβρη, 10.30 πμ, στη μεγάλη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης: Πανελλαδική Συνέλευση Συντονισμών, Σωματείων, Πρωτοβουλιών-Επιτροπών Κατοίκων και κοινωνικών φορέων με θέμα το συντονισμό της δράση, την αντίσταση και τους αγώνες για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.

    Στη διαδικασία αυτή επιδιώκουμε:
     Να συζητήσουμε και να συναποφασίσουμε δράσεις και αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην οικονομική εξαθλίωση, τη φορολογική λαίλαπα, την ανεργία, τις απολύσεις και το κλείσιμο των επιχειρήσεων.
     Να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για την ενωτική κινηματική απεργιακή δράση και τη διεξαγωγή εργατικών λαϊκών κινητοποιήσεων με όρους συντονισμού και πανελλαδικά και πανεργατικά χαρακτηριστικά.
     Να διερευνήσουμε τρόπους σύνδεσης του αγωνιστικού συνδικαλισμού με τα εκατομμύρια ανέργων, που αναδεικνύεται ως το πλέον νευραλγικό ζήτημα του εργατικού κινήματος.
     Και κυρίως να συζητήσουμε και να βρούμε συγκεκριμένους τρόπους απάντησης στο πιο άγριο τρίτο μνημόνιο, που γκρεμίζει ολοκληρωτικά τα ερείπια που είχαν αφήσει τα προηγούμενα δύο. Μ’ ένα νέο εργατικό κίνημα, ταξικά συγκροτημένο, ν’ απαντήσουμε μαζικά και δυναμικά, για την ανατροπή των σχεδίων του μαύρου μετώπου της εξουσίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο.Λ.Μ.Ε.
    Αθήνα, 3/9/12
    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

    Αθωώθηκαν πανηγυρικά πρώην και νυν μέλη των Προεδρείων του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και της ΕΛΜΕ Σερρών με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σερρών (66/2012) για την αγωγή που είχε καταθέσει εναντίον των συνδ. Οργανώσεων για ανακοίνωση που είχαν εκδώσει, ο τότε βουλευτής Σερρών του ΛΑΟΣ κ. Ηλίας Πολατίδης. Υπενθυμίζουμε πως ο κ. Ηλ. Πολατίδης ζητούσε την καταδίκη των συνδικαλιστών εξαιτίας των ανακοινώσεων που ομόφωνα εξέδωσαν τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ Σερρών και της ΟΛΜΕ υπερασπιζόμενα πειθαρχικά διωκόμενη εκπαιδευτικό σχολείου των Σερρών, αλλά και το συνταγματικό κατοχυρωμένο δικαίωμα του εκπαιδευτικού να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του με υψηλό αίσθημα επιστημονικής και παιδαγωγικής ευθύνης.

    Ιδιαίτερη αξία είχε η απόφαση του δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία:
    «Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα γεγονότα που περιγράφονται στα ως άνω έγγραφα δεν είναι ψευδή, καθώς από την αποδεικτική διαδικασία-προέκυψε ότι όντως ο ενάγων, προσήλθε στο σχολείο όπου υπηρετούσε η καθηγήτρια με σκοπό να απαιτήσει εξηγήσεις, πράγμα το οποίο και ο ίδιος ομολογεί, και θέλησε να συζητήσει απευθείας με τους μαθητές. Ο ενάγων ισχυρίζεται ότι η λέξη «εισβολή» που χρησιμοποιήθηκε δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς η επίσκεψη του στο σχολείο έγινε κατόπιν συνεννοήσεως με τον Διευθυντή του σχολείου. Πλην όμως, η εμφάνιση του ήταν άκρως παράτυπη, καθώς η ιδιότητα του ως βουλευτή δεν του έδινε την δικαιοδοσία να απαιτήσει επίσημες εξηγήσεις από την καθηγήτρια σχετικά με την συμπεριφορά της κατά την εκτέλεση των καθηκόντων της, καθώς εν γένει στα δικαιώματα και τις αρμοδιότητες που συνοδεύουν το βουλευτικό αξίωμα δεν ανήκει ο αυτόβουλος και άνευ τηρήσεως κάποιας νόμιμης διαδικασίας έλεγχος εκ μέρους των βουλευτών των πράξεων των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα... Από την άλλη πλευρά, δεν θα ήταν ανάρμοστο να ζητήσει ο ενάγων ως άτομο εξηγήσεις από την καθηγήτρια για την δημόσια έκφραση μιας άποψης της, η οποία έκρινε ότι έθιγε την ιδεολογία του, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι θα τηρούσε τους κανόνες της κοινωνικής ευγένειας και της ευπρεπούς συμπεριφοράς. Στην περίπτωση όμως αυτή, θα επρόκειτο απλώς για μία ανταλλαγή απόψεων σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, στην οποία φυσικά η καθηγήτρια δεν ήταν υποχρεωμένη να συμμετέχει, εάν δεν το επιθυμούσε, και η οποία θα έπρεπε να λάβει χώρα χωρίς να γίνεται επίκληση της επίσημης ιδιότητας του βουλευτή και μακριά από τον εργασιακό χώρο της καθηγήτριας. Η ενέργεια του ενάγοντος να μεταβεί στον χώρο εργασίας της καθηγήτριας, επικαλούμενος την επίσημη ιδιότητα του, χωρίς όμως να έχει σχετική αρμοδιότητα, και στερώντας από αυτήν την δυνατότητα να τύχει νομίμου προστασίας των δικαιωμάτων της, ήταν εντελώς ανάρμοστη και, ακόμη κι αν η χρήση του όρου «εισβολή» δεν είναι απολύτως δόκιμη για την περιγραφή της πράξης του, εν τούτοις αποτυπώνει το παράτυπο της εμφάνισης του στο σχολείο και δεν μπορεί, ως εκ τούτου, να θεωρηθεί ψευδής».
    Και συνεχίζει σε άλλο σημείο η απόφαση του δικαστηρίου: «Κατά τα λοιπά, το περιεχόμενο και των δύο επίδικων εγγράφων δεν αναφέρεται σε γεγονότα, αλλά συνίσταται σε κριτική της συμπεριφοράς του, καθώς το εάν μία ενέργεια είναι «φασιστική» και «ακροδεξιά» δεν είναι πραγματικό περιστατικό, αλλά χαρακτηρισμός που αποδίδουν στο περιστατικό οι συντάκτες των εγγράφων στα πλαίσια εκ μέρους τους πολιτικής κριτικής, έστω και δριμείας υπέρ του δέοντος. Άλλωστε, άπαντες οι εναγόμενοι ως απαρτίζοντες την ηγεσία συνδικαλιστικών οργανώσεων, στις οποίες ανήκε η καθηγήτρια, και επιφορτισμένοι με την προάσπιση των συμφερόντων της ιδίας ως εκπαιδευτικού, αλλά και όλων των εκπαιδευτικών γενικότερα, είχαν σαφώς δικαιολογημένο ενδιαφέρον να στηλιτεύσουν μια συμπεριφορά που κατά την άποψη τους προσέβαλε τις συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες των μελών τους, με σκοπό τόσο να συμπαρασταθούν στην ίδια την αφορούσα το περιστατικό εκπαιδευτικό όσο και να αποτρέψουν τον τυχόν μελλοντικό έλεγχο της συμπεριφοράς των μελών τους από αυθαίρετα ενεργούντα και μη αρμόδια όργανα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή